Nowa Fantastyka - 362 - (11/2012).

Nowa Fantastyka - 362 - (11/2012).

dodaj swoją ocenę

Udostępnij

Wydawnictwo:Prószyński Media

Nakład produktu jest wyczerpany

Kliknij tutaj, jeśli chcesz otrzymać maila, gdy produkt stanie się ponownie dostępny

OPIS

NASZ JASKINIOWIEC

Zabawmy się w „Kto to powiedział?” Na początek cytaty. Pierwszy: „To właśnie jaskiniowiec w nas mówi: Wyjdź na dwór, spotkaj prawdziwych ludzi, doświadczaj prawdziwej rzeczywistości!” Drugi: „Apollo władał nieskończoną energią słońca, Zeus potrafił się przeobrażać, a Wenus miała idealne ciało. Do czegoś takiego zdolne będą nasze prawnuki.” I trzeci: „No cóż, korzystanie z toalety wciąż będzie konieczne. Ale już same toalety! Będą miały większe możliwości analityczne niż współczesne kliniki!” Pytanie: kto jest autorem tych rewelacji? A) Sheldon Cooper (tak, ten z „Teorii Wielkiego Podrywu”); B) Stanisław Lem w nie publikowanej, odkrytej na pawlaczu powieści, będącej genialnym i przerażającym proroctwem; C) Michio Kaku, autor „Fizyki rzeczy niemożliwych” i innych, równie ekscytujących dzieł. Pomyśleliście już? OK., to teraz rozwiązanie.

Miłośników twórczości Lema przepraszam. Póki co, na pawlaczach, które po śmierci autora „Solaris” na pewno przetrząśnięto dokładnie, nie znaleziono „genialnego proroctwa”. To, co w pisarstwie Lema było genialne, jest takim – w jego opublikowanych dziełach. Niestety więc, to nie on. Też żałuję.

Sheldon Cooper? Wy, którzy obstawiliście tego na swój sposób urokliwego doktora (przed określeniem go mianem „geniusza” mam opór) byliście naprawdę blisko. O włos. O tyle, o ile proton jest oddalony od neutronu w atomie waszego ulubionego pierwiastka. Przyznaję, Sheldon zdolny byłby do tego typu intelektualnej ekstrawagancji – dlatego znalazł się na tej liście. Zwiodłem was, sorry.

Zatem profesor? Tak jest. W wywiadzie dla „Der Spiegela” (przedruk: „Forum”, 40/2012).

Michio Kaku od lat poraża nas – mnie na pewno – wizjonerstwem, którego mogą mu pozazdrościć chyba także co poniektórzy autorzy SF. Przyznaję, zazdroszczę profesorowi Kaku optymizmu. Przyznaję, bywa porywający. Lecz czy podzielam jego – nazwijmy rzecz po imieniu – nadzieje? Sam nie wiem. I kiedy waham się, jak odpowiedzieć, dochodzi mnie szept jaskiniowca: „Idź do ludzi, zapytaj. Może ci ktoś mądrzejszy podpowie?”. Nie taki ten jaskiniowiec głupi, prawda?

Jakub Winiarski

Spis treści:

PUBLICYSTYKA