Nowa Fantastyka - 356 - (5/2012).

Nowa Fantastyka - 356 - (5/2012).

dodaj swoją ocenę

Udostępnij

Wydawnictwo:Prószyński Media

Nakład produktu jest wyczerpany

Kliknij tutaj, jeśli chcesz otrzymać maila, gdy produkt stanie się ponownie dostępny

OPIS

Szkoda

Szybkimi krokami zbliża się jubileusz 30-lecia „Nowej Fantastyki”. To już w październiku. Tyle lat płynięcia z nurtem, a czasem pod prąd światowych trendów i mód, tyle debiutów, odkryć, a także – cóż by to było za pismo, gdyby tego nie było – kilka wpadek. Tak, będzie co wspominać. Już jest. I mogłoby się wydawać, że nastrój z tej okazji szampański. Że, jak mówi klasyk, serce wysoko. Niestety, trudno o większą, niczym niezakłóconą radość w obecnych okolicznościach. Trudno o bezrefleksyjne – a takie jest może najprzyjemniejsze – fetowanie własnego sukcesu, gdy dwa inne, naprawdę znakomite pisma skończyły działalność. A mówiąc mniej eufemistycznie: padły. Mowa o „Science Fiction, Fantasy i Horror” wydawanym przez Fabrykę Słów oraz „Fantasy & Science Fiction” wspieranym przez Powergraph.

Wbrew sugestiom ludzi, którzy życzliwość znają tylko w cudzysłowie, nie cieszy mnie to. Nikogo w redakcji „NF” nie ucieszyło. Z początku, zanim naszły mnie myśli posępne, byłem zdziwiony. Być może dziwiąc się, dałem dowód nieświadomości, naiwności i bujania w obłokach, lecz naprawdę – powód do dziwienia się jest. Oto nadszedł, od kilku lat trwa, czas dla fantastyki najlepszy. Jak do kina pójść, to na „Igrzyska śmierci”, „Johna Cartera” albo „Dom w głębi lasu”. Jak po książkę lub serial sięgnąć, to „Gra o tron” oferuje spełnienia wszelkie. Jak gazetę codzienną albo tygodnik na dziale „kultura” otworzyć, to nie ma bata – coś z fantastyki się znajdzie. Zdawałoby się więc, że jest klimat dla pism takich, jak „SFFiH”, czy „F&SF”. Przecież one pokazywały więcej. Precyzyjniej. Ciekawiej. Czy naprawdę w ponad czterdziestomilionowym kraju nie ma czytelników tylu, by na największym – a fantastyka jest takim – rynku kultury mogły swobodnie utrzymać się trzy, cztery dobrze redagowane pisma? Mogę mieć tylko nadzieję, że to chwilowa tego rynku zapaść. Wiem, wiem, matka nadzieja, jej dziatki… Mimo wszystko, wolę mieć tę nadzieję. Bo szkoda.

Jakub Winiarski

Spis treści:

PUBLICYSTYKA