Lektura tego tomu to czysta przyjemność nie tylko ze względu na wspaniałą treść. Lekturze towarzyszy cudowne uczucie, kiedy na naszych oczach, z każdym numerem obserwujemy coraz śmielszą zmianę prowadzenia narracji, przemianę głównego bohatera i zmianę klimatu opowieści, która z kolorowej opowieści o niewidomym herosie przeradza się stopniowo w historię pełną różnych odcieni szarości, by rozwinąć się w dojrzałą i mocną psychologiczną opowieść. "Saga o Elektrze" to kamień milowy w historii komiksu a o sile tej historii świadczy to, że pomimo upływu prawe 40 lat nie zestarzała się ani trochę. Bez wątpienia najważniejszy run w Daredevilu, który ze Śmiałka uczynił bohatera, którym jest dzisiaj. Oby Egmont nie zwlekał zbyt długo z publikacją trzeciego tomu i zastanowił się nad wydaniem tomu czwartego, zbierającego pozostałe opowieści o Daredevilu napisane lub wyrysowane przez Franka Millera. Gildia jak zwykle bezkonkurencyjna.

Tom 2 już nieco lepszy od 1 tomu Franka Millea. To sort wydań dla zagorzałego fana rogatego Diabła. Run widocznie jest istotny, bo mamy tu pierwsze starcie z Kingpinemm Bullseyem i Elektrą, ale ja osobiście wolę run Brubakera. Franka Millera widzę bardziej z rysunkami Batmana. Polecam Sklep Gildię.

Fantastyczny komiks, który wynosi naszego bohatera do złowrogiego świata zwanego mainstremem. Od tego tomu zaczyna się w pełni autorska praca Franka M nad Daredevilem. O ile wcześniejsze komiksy były pisane na odwal się - by nie stracić stałych czytelników (co przyznają osoby pracujące w tamtym czasie w Marvelu) tu Frank spełnia swoje marzenie i tworzy czarny kryminał z mnogością nowych barwnych postaci (Elektra, Kingpin, jego zona Vanessa, Ben Urich, Dłoń, Stick) gdzie akcja gna jak szalona, pojawia się humor (np. znany z serialu Turk) czy też elementy gore (walka z królem kanałów oraz jego niedwuznaczna znajomość z vanessą, rozkopywanie grobów - naprawdę mocna cena). Komiks czyta się znakomicie i cały czas chcemy więcej. Są też wady; niektóre wydarzenia sią naciągane do granic możliwości... i to w sumie tyle. Kreska nie jest jakaś wybitna, choć tam gdzie trzeba Frank się przykładał. Polecam bo od tego komiksu zaczyna się nowe definiowanie DD, które będzie rzutowało w kolejnych latach na inne komiksy, filmy i serial.