Zastanawia mnie czy w związku z tym że Egmont wydaje ten komiks cała The Infinity Saga zostanie pominięta w WKKM i czy w związku z tym zostaną wydane pozostałe 2 części tej sagi przez Egmont?

Jeden z najważniejszych komiksów Marvela, a zarazem także jeden z najlepszych w historii (magazyn „Wizard” umieścił go na 60 miejscu listy „100 Greatest Graphic Novels”, stawiając go ponad takimi tytułami, jak „Batman: Długie Halloween” czy „Punisher: Krąg krwi”) w końcu ukazuje się na polskim rynku. Miłośnicy opowieści graficznych czekali na tę chwilę dwadzieścia siedem lat, ale warto było. Wszystko dzięki rekordowej popularności filmu „Avengers: Wojna bez granic”, dla którego historia Starlina, Péreza i Lima była główną inspiracją. Jeśli więc dobrze bawiliście się na kinowym hicie, koniecznie powinniście poznać jego pierwowzór i przekonać się, co ma do zaoferowania.

Iście epicka lektura. Polecam!

Nie przepadam już tak bardzo za starszymi superbohaterskimi Team Effortami, ale musze przyznać, również dzięki rysunkom Rona Lima, że nieźle się to czytało. Preferuje bardziej Infinity War wydane niegdyś przez TM-Semic, a które doczeka się rozwiniętej reedycji przez Egmont, ale mimo to czytało się o niebo lepiej niż Kryzysy od DC. Sklep Gildia jak zawsze w formie.

Jeden z najlepszych komiksów jakie czytałem. Świetny scenariusz, piękne rysunki oraz postać Thanosa, która dla mnie osobiście jest świetna. Pozycja, obok której żaden fan Marvela nie powinien przejść obojętnie.

Zawsze przed lekturą klasyka, ważnego historycznego wydarzania mam obawę czy klasyk nie stanie się trudną do czytania ramotą... Szczególnie kiedy mamy do czynienia z eventem super-hero który miał miejsce 27 lat temu. Mimo obaw komiks się broni. To co odróżnia go od np. Kryzysu na Nieskończonych Ziemiach -> czyta się go z zainteresowaniem. Nie ukrywam, że decyzję o zakupie tej pozycji podjąłem po obejrzeniu filmu "Infinity War". Fabularnie te dwie pozycje więcej dzieli niż łączy. Natomiast wyszukiwanie podobieństw i analogii między filmem a komiksem sprawiło mi dużą frajdę. Warto zaznaczyć, że Thanos został tutaj naprawdę ciekawie napisany( inaczej niż w filmie, ale również interesująco). Album nie jest pozbawiony wad, ma swoje mielizny i dłużyzny, ale mimo to, to dalej interesujący i znaczący komiks, z którym warto się zapoznać.

Aż padam z zachwytu, że komiks z tak zamierzchłych czasów daje się tak dobrze czytać. A reguły są to dość toksyczne czytadła. Rękawica ma znacznie mniej dublowania tekstem tego, co dzieje się na obrazkach, jest mniej tekstu, a więcej pokazywania. Rysunki są też nie najgorsze. Fatalne kolory dopiero przypominają, że komiks ma już kilka ładnych lat. Jak na tamte lata był to prawdziwy hicior, dziś to już tylko fajne czytadło. Starlinowi udało się uniknąć wszystkich tych błędów, których nie ustrzegł się później w Wojnie nieskończoności, bo ta jest duuuużo gorsza.

Ok, jasne, że Marvel to niezbyt wyrafinowana rozrywka, no i jasne, że komiks ma swoje lata, ale konfrontacja niezliczonych zachwytów formułowanych wobec tego tomiku z samym komiksem wypada nader tragikomicznie. 1991 rok to nie jest przecież jakaś prehistoria komiksu, czy komiksowej space opery („Valerian” zaczął być publikowany w 1967 roku, „Incal” w 1981 r), a jednak bardzo trudno było mi to czytać bez uśmiechu politowania. I nie, nie jestem snobem, przeciwnie, bardzo sobie cenię popkulturę, w tym medium komiksowe. W „Rękawicy” jednak uderza mnie rozpaczliwie naiwna, głupia intryga, drewniane dialogi w stylu kina niemego z lat 20., zupełnie idiotyczne motywacje antagonistów i protagonistów, czy wizja „bóstw” o intelekcie na poziomie niezbyt rozgarniętego pięciolatka. Można to oczywiście mieć na półce jako artefakt, ciekawostkę z historii sztuki komiksowej, jednak zupełnie nie rozumiem entuzjastycznych opinii na temat tego tomiku.