Problemem jest dla mnie czytanie komiksów z wytężoną uwagą. Gdy sięgam po taką papkę w stylu super duper, chcę się zresetować, popatrzeć na obrazki, spędzić fajnie czas. Symultanicznie przeplatające się wątki, rozwijane dwutorowo na każdej z plansz wymagają skupienia. Fabuła może nie jest szczególnie wysublimowana, ale stara się udawać pełną gębą, że jest czymś nowym. Najsłabszym elementem całości jest fabularny twist, oparty na tak łzawej bzdurze, że aż ręce opadają. Same monologi, przeplatające się dialogi i nabieranie nas, czytelników, że dostajemy do rąk wyjątkowo brutalny i bezkompromisowy tytuł, jest na dobrą sprawę też dość fajne. Wiadomo, boski Bruce przeżyje, wszyscy wielcy gracze-oprychy też, nawet po strzale z magnum w brzuch... taka już kolej rzeczy, że giną tylko empece. Strona wizualna jest ładna, rozplanowanie kadrów również, prowadzenie scenariusza pierwsza klasa. Fanie byłoby, gdyby jednak panowie scenarzyści wysilili się w końcu na jakiś lepszy koniec. Niemniej jednak to dobre czytadło, fachowa realizacja, rzemieślnicza robota. bla bla bla- TYLKO dla fanów Batmana. Jeśli nie lubisz nietoperza, to omiń to SZEROKIM łukiem.

Lubię i cenię historie, które dotyczą początków Batmana : Rok Pierwszy, Gotyk, Długie Halloween, Świt mrocznego Księżyca czy Rok zerowy - Tajemnicze miasto . Na lewo i prawo chodziły słuchy, że "Wojny Żartów z Zagadkami" to szczytowe osiągnięcie Toma Kinga, jeśli chodzi o Batmana-więc jarałem się podwójnie! Po lekturze towarzyszy mi jedynie złość...żarty Jokera nie śmieszą, zagadki Ridllera nie wzbudzają zainteresowania. Zmiana wizerunku Ridllera to dla mnie żart... Dylemat Bruce'a, jego przemyślenia, dawkowanie napięcia i monologi są niestrawne... a twisty w końcówce sprawiają że mam ochotę porzucić DC Odrodzenie. Doczekałem się czasów, w których muszę napisać, że przy "Jestem Bane" bawiłem się lepiej :(

"Wojna Żartów z Zagadkami" to chyba pierwszy album od którego warto zacząć czytać run Kinga. Czyta się go i ogląda dobrze, choć miejscami komiks może wydawać się przegadany. King lubi budować swoją narrację niespiesznie, większą uwagę przywiązując do dialogów i układu kadrów niż do akcji. To miła odmiana od komiksów w których dialogi są tylko pretekstem do ukazania akcji. Osobiście bardzo lubię rozdział z francuską kolacją u Wayne'a, to taka wizytówka tego jak do historii podchodzi King. Joker i Riddler faktycznie odbiegają od swoich pierwowzorów: jeden się nie uśmiecha, drugi dostaje całkiem nowe oblicze i na początku ciężko do tego przywyknąć. "Wojna Żartów..." nie jest komiksem wybitnym, zakończenie może rozczarować ale na pewno zasługuje na uwagę. 3 i pół gwiazdki. Polecam.

Fantastyczne zabiegi narracyjne, błyskotliwy Riddler, intrygujący kapryśny Joker, Batman który niby się żali... co było dla mnie w pełni zrozumiałe i uzasadnione. Dodatkowy zabiegi narracyjne Kinga windują ten komiks bardzo wysoko na mojej prywatnej liście. Niech za rekomendacje posłuży Wam fakt, że facet tworzy człowieka latawca i nie dość, że ma to sens to na dodatek historia tego człowieka porusza i kibicujemy mu z całych sił aby mu się udało. Ja jestem oczarowany tym tomem, podszedł mi bardziej niż Vision- i tu pewnie niektórzy pukną się w głowę ale co prowadzę, King mnie tu kupił po całości.