Aquaman okazał się być postacią znacznie ciekawszą i złożoną niż możgłem to zobaczyć w dotychczasowych, drużynowych występach z Ligą Sprawiedliwości. Postawienie przez twórców nacisku na szorstkie kontakty dyplomatyczne ludzi żyjącymi na powierzchni ziemi z mieszkańcami oceanów uważam za pomysł trafiony. Mamy także zarysowany origin przeciwnika Aquamana – Czarnej Manty. Aquaman pojedynkuje się jednak nie tylko z nim. I te pojedynki sprawiają wrażenie nieprzemyślanych przez autorów. Chodzi o to, że nadal nie wiem jak potężny (bądź słaby) jest główny bohater. Widzimy, iż na równi silnym przeciwnikiem jest dla niego Czarna Manta jak później inny - wydawałoby się - dużo potężniejszy superbohater. Ogólnie wizualnie i scenariuszowo jest ok. Jestem ciekaw kontynuacji.

„Utonięcie” to komiks posiadający zbyt wiele istotnych wad, by można było powiedzieć, że jego lektura daje satysfakcję. Po pierwsze jest on bardzo naiwny w swojej treści, co objawia się często kompletnie nielogicznymi zachowaniami bohaterów. Po drugie pełen jałowych dialogów, w których protagoniści do znudzenia powtarzają te sam myśli, a wiedzione przez nich rozmowy nie prowadzą do żadnych konstruktywnych wniosków. Po trzecie potencjał serii nie jest specjalnie duży, a winą za taki stan rzeczy należy obarczyć postać głównego bohatera. Historia gościa, który żyje pod wodą, gada z rybami i ubiera się w złote wdzianko o łuskowatej fakturze, przedstawia sobą wyjątkowo mało wartościowy materiał wyjściowy. Nie da się ukryć, że mój stosunek do Aquamana jest delikatnie mówiąc niezbyt przychylny. Niestety Danowi Abnettowi nie udało się wyrzeźbić z tego skromnego surowca nic specjalnie ciekawego i nawet całkiem dobra warstwa graficzna nie jest w stanie przeważyć szali na stronę pozytywnego wrażenia.

Pozytywne zaskoczenie. Niewiele się spodziewałem po Aquamanie a tu proszę przyjemnie się czytało i wzbudziło zainteresowanie. Wątek polityczny mimo iż momentami naiwny w fajny sposób pokazuje mechanizmy którymi parają się mass media. I jak z pozoru nieszkodliwa sytuacja może stać się źródłem konfliktu. Szkoda że całego albumu nie rysuje Brad Walker. Z DC Rebrith po Supku, Aqua i Mera podobali mi się dotychczas najbardziej.

Nie jest to najlepsza seria z DC Odrodzenie, ale na pewno jest dobra. Przyjemnie sie czyta, rysunki na wysokim poziomie. Polecam!

Jest naprawdę dobry

Jedna z lepszych serii w Odrodzeniu. Świetnie pokazany konflikt. Plus Aquaman is cool!

1. tom serii ,,Aquaman" z DC Rebirth jest moją pierwszą stycznością z solowym komiksem o tej postaci. Znałem go z przygód Justice League, ale nigdy za nim szczególnie nie przepadałem, bo wydawał mi się nudny. Zmieniłem zdanie po sięgnięciu po omawianą lekturę. Przeczytałem jednym tchem w jakieś 45 minut i dalej dziwię się, w jak ciekawy sposób można przedstawić nawet takiego bohatera jak Aquaman. Jak widać, dla chcącego nic trudnego. Relacje stanowią tu w sumie najważniejszą część historii: relacja z Merą, z Black Mantą, relacja z poddanymi, z rządem USA, z Supermanem. Dopiero teraz dostrzegam, jak znacząca jest postać Aquamana w uniwersum DC i że to nie tylko ,,nieprzydatny gość, który gada z rybami". Czekam na kolejny tom i polecam każdemu sprawdzić tę pozycję, choćby po to, by przekonać się do niedocenianego bohatera.

Oprawa graficzna jest super ,a fabuła i wątki świetnie poprowadzone .Najlepszy punkt do rozpoczęcia czytania przygód aquamana

Dodatkowa gwiazdka za przyjemne rysunki - fabularnie to niestety naiwna historia z kwadratowymi dialogami i irytującymi bohaterami. Jest tu chyba wszystko to, za co można nie lubić superbohaterskiego komiksu.