Walka z cieniami trwa i trwa. I jest coraz bardziej mordercza, coraz bardziej dramatyczna i w ogóle. W skrócie: dzieje się i to na całego. Nie ma tu miejsca na oddech, co chwila coś się dzieje, pędzi to przed siebie, gna… I jak zwykle tym pędem nas porywa, wciąga, bawi. Jest mrocznie, jest krwawo, bez oszczędzania bohaterów, ale z lekkością, która sprawia, że naprawdę dobrze i szybko to wchodzi. I nadal ten horrorowy miks znanych motywów wciąga i bawi, jak powinien.

Seria w swoich założeniach miała się zakończyć w poprzednim tomie. Została jednak wydłużona, co odbiło się na treści tomiku dziesiątego. Niezbyt dobrze wróżyło to kolejnym częścią. Na całe szczęście autor bardzo szybko przywraca tytuł na właściwe tory jakościowe. Jedenasta odsłona serii ma dosyć mocne wejście. Obserwujemy tu bowiem dalszą część potyczki Ryuunosuke z Masahito Karikiri. Walka jest brutalna i krwawa, a jej stawka bardzo wysoka. Nic więc dziwnego, że nikt nie ma tu zamiaru odpuścić. Starcie to zajmuje znaczną część tomiku. Napięcie, jakie towarzyszy tu czytelnikowi podczas obserwacji trwającej walki to tylko część wrażeń oferowanych przez mangę. Znaleźć tu można również spokojniejszą treść, gdzie bohaterowie zastanawiają się nad swoimi obecnymi i przyszłymi działaniami, a sam odbiorca oddaje się fabularnej kontemplacji. Manga ta to więc nie tylko akcja i horror. W tym tomie Tanaka porusza również ważne tematy, takie jak strata, żal i przebaczenie. Shinpei musi zmierzyć się ze swoimi dramatami i znaleźć w sobie siłę do dalszej walki...