Lato w środku zimy? Komiksowo czemu nie, na pogodę za oknem bym się nie zamienił, wolę śnieg i mróz, ale o lecie chętnie mogę poczytać, bo nie samą zimową aurą człowiek żyje. A groza wchodzi mi dobrze w każdym klimacie właściwie, więc „Summer Time Rendering”, ten nasz mangowy, survivalowy „Dzień świstaka” bardzo mi podchodzi. I to za każdym razem. A jego lekkość, cała ta dynamika i fajny nastrój na stronach panujący dostarczają mi przyjemnej rozrywki.

W piątej części było mocno, widowiskowo i ciekawie. Szósta część nie tylko powiela te zalety, co w wielu momentach winduje je na jeszcze wyższy (wręcz niebotyczny) poziom. Zasiadając do lektury tego tomiku, trzeba być gotowym naprawdę na gargantuiczną dawkę klimatycznej horrorowej rozrywki. Doskonale świadczy o tym już sama grafika na obwolucie mangi. Bohaterowie znajdują się dokładnie w tym samym miejscu, co widzieliśmy ich w końcówce poprzedniej części. Fabuła jest więc bezpośrednią kontynuacją napoczętych tam wydarzeń. Trzewia wyspy Shinpei skrywają swoje przerażające oblicze i całą masę ukrywanych od dziesięcioleci sekretów. Powiązane jest to wszystko z rodziną So, która od pokoleń zna prawdę. Mroczna opowieść z każdym kadrem nabiera większego rozpędu i pcha zarówno bohaterów, jak i samego czytelnika w wir nieprzerwanej akcji trwającej do ostatniej strony. Narracja poprowadzona jest jednak w taki sposób, że nie zostajemy od razu obrzuceni masą drastycznej treści. Powoli zagłębiamy się w pozornym fabularnym chaosie, aby samemu wyławiać z niego niektóre szczegóły i budować z tego większy obraz całości. Kreślona przez autora intryga wydaje się dzięki temu znacznie większa i głębsza.