Widzieliście film „To my” Jordana Peele’a, jednego z czołowych współczesnych twórców kina nurtu blaxploitation, a jednocześnie jednego z najciekawszych speców od horrorów ostatnich lat? No to zasadniczy koncept cieni, jaki się w nim pojawiał, jest niemal identyczny z tym, co widzimy w „Summer Time Rendering”, dwa lata starszej od filmu Peele’a. Tu oczywiście kopać można by głębiej, aż do odcinka „Mirror Image” ze „Strefy mroku”, niemniej i tak skojarzenia między mangą i filmem Peele’a nasunęły mi się same i nie mogłem się od nich uwolnić. A wracając do nowego tomiku „STR”, jest dobry, jak zawsze i nie pozwala się nudzić ani na chwilę. Ot survivalowy horror SF w sam raz na wakacyjne popołudnia.

Nie mniej intensywnie i ciekawie jest w tomiku czwartym. Tym razem większa uwaga zostaje skupiona na Shinpeiu i Ushio, których „relacje” mogą wiele zmienić w trwającej niebezpiecznej walce z „cieniami”. Chłopak będzie jednak zmuszony do dokonania ciężkiego wyboru, gdzie każde z możliwych rozwiązań nie wydaje się być zbyt optymistyczne. Autor ma tutaj również okazję kolejny raz zaprezentować swoje zdolności do kreślenia naprawdę dobrego thrillera psychologicznego z elementami fantastycznymi. Umiejętnie wykorzystuje i łączy on brutalną akcję, sekrety przeszłości, nadprzyrodzone elementy, złożone charaktery bohaterów, całą gamę ludzkich emocji i dobrze napisane dialogi umiejące podtrzymać klimat i posunąć opowieść do przodu. W odpowiednich momentach twórca potrafi ponadto rozładować napięcie, oferując odbiorcy trochę niezłego humoru. Jedyną drobną wadą jest niepotrzebne moim zdaniem (ocena subiektywna) dodawanie tutaj scen, w których żeńskie bohaterki świecą swoją bielizną (kompletnie nic to nie wnosi do samej historii).