Pierwsza część trylogii fantasy, której bohaterami są szlachetny rycerz w srebrnej zbroi oraz jego rezolutny giermek (chłopski syn-parobek). Historia ich licznych perypetii opowiedziana jest w tak wciągający sposób, iż nie można się od niej oderwać. Dawno nie czytałem komiksu tak zabawnego!!! Przy tym jest to humor bardzo inteligentny, z licznymi aluzjami do zachowań, zjawisk czy postaci (które często zachowują się zgoła odmiennie, niż się spodziewalibyśmy czy też inaczej, niż przyzwyczaił nas kanon opowieści fantasy) zarówno ze świata średniowiecznego, jak i wieloma nawiązaniami do bardziej nam współczesnych realiów. Cała galeria przezabawnych sytuacji, obśmiewanie słabości i ułomności ludzkich, zarówno osobników z niższych stanów, jak i tych szlachetnie urodzonych, ludzi, smoków, ogrów i wielu innych stworzeń - wszystko czynione w sposób bardzo celny i niezwykle śmieszny. Grafika i kolorystyka wydają się na pierwszy rzut oka niespecjalnie zachęcające i archaiczne, ale gdy zacznie się czytać komiks, szybko okazuje się, że dla obranej tu humorystycznej konwencji są idealne! Teksty sprawiały, iż co chwila wybuchałem śmiechem. Nie tylko one zresztą, bo obok słownego, również komizm sytuacyjny jest bardzo mocną stroną tej historii. ŚWIETNA ZABAWA w świecie fantasy: naprawdę interesująca intryga w doskonałej humorystycznej oprawie!!!

Triumwirat warto przeczytać od razu w całości, historia rozwija się od warstwy humorystycznej w kierunku fantasy, przez satyrę społeczną, wszystko lekko i przyjemnie, ale inteligentnie i zabawnie. Naprawdę niedoceniona Trylogia, pierwszy tom czytałem z zaskoczeniem, niczym pierwsze tomy Tytusa Romka i Atomka, na zmianę kolorowe i czarnobiałe strony. Rysunkowo nieco w stylu książeczek z dowcipami ale jednak na dużo wyższym poziomie i rzeczywiście styl pasuje do humorystycznej treści. Pierwszy tom uważam za bardzo dobry, drugi świetny, trzeci już na zasadzie rozwinięcia fabularnego wątków z drugiego tomu, ale nadal zabawnie, w ostatnim tomie brak kolorów obniżył cenę, ale pogorszył odbiór wizualny.

Powieściowy „Triumwirat” Roberta Zaręby, który stanowi literacki pierwowzór niniejszego komiksu, to jedna z nielicznych rodzimych książek z gatunku humorystycznego fantasy, która naprawdę mi się podobała. A trochę ich jednak czytałem. Dlatego, chociaż nie jestem miłośnikiem twórczości Similaka, nie mogłem nie sięgnąć po komiksową adaptację. I naprawdę nie żałuję.