Johna Constantie’a na polskim rynku znamy już bardzo dobrze. Dostaliśmy dotąd siedem tomów zbierających regularną serię jego przygód – może nie chronologicznie, a według dokonań danych twórców, ale jednak – mamy takie albumy, jak „Potwór z bagien”, gdzie debiutował, takie, w których pojawia się w mniejszej bądź większej roli („Sandman”, „Księgi magii”) i zbiory, gdzie występuje epizodycznie („Dni pośród nocy”). Teraz nadszedł czas byśmy otrzymali przeznaczoną mu miniserię. I chociaż nie jest to album na miarę tych Gartha Ennisa, Briana Azzarello czy Warrena Ellisa, nadal pozostaje bardzo dobrym albumem wartym poznania.

Komiksowa miniseria (zawierająca trzy zeszyty oryginalnego wydania) rozpoczyna się od krótkiej retrospekcji przeszłości głównego bohatera. Poznanie wycinka jego niezbyt przyjemnego dzieciństwa jest dobrym wstępem do właściwej treści. Skupia się ona na sprawie „zbrodni”, z którą musi sobie poradzić detektyw Aisha Bukhari. Nie jest to jednak „zwykłe” morderstwo, z którymi miała do tej pory do czynienia. Mało kiedy zdarza się, że ofiara spada z nieba i ma na plecach skrzydła. Niespodziewaną pomocą okazuje się John Constantine (jej przyjaciel z dzieciństwa), dla którego tego typu „szaleństwa” to dzień powszedni. Każdy nowy zbadany ślad odsłania mroczną prawdę, która w jakiś sposób powiązana jest z ich przeszłością. Oczywiście nie obejdzie się tutaj bez kolejnych „skrzydlatych” nieboszczyków i masy różnorakich niebezpieczeństw. Okultystyczny kryminał, thriller z elementami nadprzyrodzonymi, mroczna sensacja – wszystkie te gatunki doskonale pasują do opisania recenzowanego dzieła. Jego twórca pozwala sobie jednak na wiele więcej, wykraczając poza wymienione elementy i tym samym dostarczając odbiorcy naprawdę intrygującą i złożoną historię. Tom Taylor dba tutaj również o to, aby po album mogli sięgnąć zarówno wielcy fani Johna, jak i zupełnie nowi czytelnicy. „Nowicjusze” zapoznają się z ogólnym zarysem postaci dzięki wspomnianej krótkiej retrospekcji przeszłości. Ukazanie tragedii i przerażenia w życiu młodego Constantine’a doskonale kontynuowane jest również w jego dorosłym życiu. To właśnie ten element komiksu jest tutaj uwypuklony najbardziej, stanowiąc podstawę rozwoju fabuły i dobrze korelując z rozwijającą się zagadką „zbrodni”. Nie zabrakło tutaj również masy różnorakich emocji, począwszy od mroku, śmierci, strachu i wściekłości, kończąc na charakterystycznym dla serii poczuciu humoru. Warstwa humorystyczna opiera się głównie na przesadnym sarkazmie Constantine’a i jego podejściu do życia i innych ludzi. Żarty momentami są dość „specyficzne”, ale dobrze mieszają się z horrorową otoczką albumu. Na słowa uznania zasługują również stworzone przez autora kreacje postaci. Taylor nie skupia się tu tylko i wyłączenie na Constantine, ale wprowadza do historii ciekawych drugoplanowych bohaterów, którzy stają się ważną częścią snutej przez niego opowieści.

Od czasu zakochania się w serii Injustice (które każdemu mocno polecam) zacząłem szukać komiksów nie po artyście wizualnym, nie po bohaterach, czy uniwersach. Zacząłem kolekcjonować komiksy pisane przez Toma Taylora. Powyższa historia Hellblazera to typowy top pisany przez Taylora. Ciekawa, bardzo dobrze napisana historia, sporo humoru, zaskoczeń, nagłych akcji. Dodać do tego przepiękną, idealnie pasującą do klimatu kreskę. A wszystko to wspaniale opakowane w niestandardowy format serii DC Black Label. Gorąco polecam.