„Kosmiczna odyseja” to opowieść, której w tomie „Uniwersum DC według Mike’a Mignoli” zabrakło mi najbardziej. Bo ta epicka kosmiczna saga, podobna do innych dzieł Starlina traktujących o tego typu przygodach, ale nadal bardzo atrakcyjna, doskonale pasowałaby do tamtego tomu. Ale w końcu mamy ją po polsku, w świetnie wydanym albumie, który zarówno uzupełnia wspomniane powyżej dzieło, jak i oferuje dobrą rozrywkę miłośnikom eventów od DC i takich opowieści, jak „Rękawica nieskończoności”.

Jim Starlin i Mike Mignola w hołdzie królowi! Naprawdę dobra rzecz!

Życie na naszej planecie od tysiącleci toczyło się własnym torem. Ludzkość miała swoje chwile wzlotów i upadków, całkowicie zapominając o przeszłości i istnieniu potężnego „Antyżycia”. Wszechmocna energia mogąca niszczyć całe układy gwiezdne, cały czas czaiła się jednak w mrokach kosmosu. Teraz sam Darkseid dostrzegł jej przebudzenie i nadejście wielkiego niebezpieczeństwa. „Przeciwnik” jest na tyle potężny, że nikt nie może się z nim mierzyć samemu. Nie pozostaje więc nic innego jak tylko połączyć siły z dotychczasowymi wrogami (superbohaterami) i wspólnie spróbować powstrzymać nadchodzącą zagładę. Historia napisana przez Jima Starlina to „klasyka” doceniona zarówno przez krytyków, jak i fanów na całym świecie. Opowieść pierwotnie została opublikowana w ramach mini-serii wydawanej końcem lat 80. Decydując się więc sięgnąć po ten album, należy być gotowym na mocną dawkę „retro”. Fabularnie tytuł stanowi zamkniętą całość, nie ma więc potrzeby znać dziesiątek historii pobocznych, aby móc w pełni cieszyć się jego zawartością. Dzięki temu po komiks mogą sięgnąć zarówno doświadczeni fani DC, jak i zupełnie nowi czytelnicy. Główny wątek historii to mieszanka prostoty i sprawdzonych rozwiązań, które skupiają się na dostarczeniu czytelnikowi masy widowiskowej akcji. Starling doskonale wie jak pisać kosmiczne opowieści, które być może nie są nadmiernie innowacyjne, na pewno jednak potrafią być intrygujące i mocno angażujące. Stworzona przez niego historia to od pierwszej do ostatniej strony istna galaktyczna „jazda bez trzymanki”, gdzie dosłownie każda strona czymś zachwyca. Pod wierzchnią warstwą widowiskowości potrafi on również umieścić bardziej „głębsze” treści odnoszące się do złożoności superbohaterów i skomplikowanych relacji zachodzących pomiędzy nimi. Na swój sposób zachwycająca jest tutaj nawet „pompatyczność” niektórych scen, które świetnie dopasowują się do reszty historii i nie są irytujące (jak w innych komiksach tego typu). Malutkie zastrzeżenia co niektórzy odbiorcy mogą mieć jedynie do lekkiej warstwy humorystycznej rodem z lat 80-tych. Zachwycając się „kosmiczną” historią Jima Starlina, trzeba również docenić jej świetną oprawę graficzną. Oczywiście na pierwszy plan wysuwa się tutaj sztuka Mike’a Mignoli, dla którego były to dopiero początki kariery, jednak już wtedy prezentował on przebłyski geniuszu (widoczny tutaj szczególnie w rozkładówkach). Nie jest to oczywiście poziom znany, chociażby z serii Hellboy, trudno jednak znaleźć tutaj jakieś elementy, do których można byłoby się przyczepić. Świetnie wizualizuje on bohaterów, dobrze oddaje dynamikę scen walk, wyśmienicie prezentuje „kosmos” jako miejsce akcji.

W PL mielismy nieraz do czynienia z kosmicznymi zagrozeniami w komiksach takich jak np. Nieskonczony kryzys czy Ostatni kryzys. Kosmiczna odyseja jest jednak przykladem tego, ze w porownaniu z tymi dwoma tytulami wysuwa sie znaczaco na prowadzenie. Spojny scenariusz, groteskowe rysynki sprawiaja, ze nauczony niby na bledach by nie kupowac gniotow typu Kryzysy, nie zaluje zakupu Odysei. Polecam!!! Sklep Gildia the best.