Pseudointelektualny matematyczno-fizyczny bełkot o równoległych wszechświatach, wielkich tajemnicach, tajnych grupach itp. Od strony graficznej też wcale nie lepiej. Papka, w której ciężko się połapać o co w niej chodzi. A końcówka to już pojazd po całości, typowa napierd... gdzie czytelnik sam nie wie po co to wszystko. Postać bębniarza to jakiś żart, koleś z pałeczkami do perkusji gadający z maszynami...ech. A pan panie Moore, nie wiem co pan pił przed pisaniem wstępu, ale z chęcią bym spróbował. Totalny zawód, lepiej iść na spacer niż to czytać.

I za ten pseudointelektualny bełkot "Planetary" dostało cztery nominacje do Eisnera? Kto kochał X-Files ten doceni "Planetary". Mocne i mroczne s-f. Dla mnie cud, miód i malyna.

Niestrawna papka, którą ciężko się czyta. Historie bez ładu i składu.

Na pierwszy rzut oka wszystko zwiastuje kawał dobrego komiksu: Warren Ellis, teorie spiskowe, popkulturowy misz-masz, hołd do literatury groszowej... a później przychodzi spore rozczarowanie. Osobiście miałem duże problemy, by dotrzeć do końca tomu. Po 6 rozdziale zacząłem wypatrywać końca tego komiksu. Sytuacja ulega zmianie po twiście dotyczącym głównego bohatera - natomiast dalej są to w mojej ocenie co najwyżej stany średnie. Rozumiem zamysł porozrzucanych fragmentów, z których z czasem buduje się większą fabułę. Natomiast tutaj moim zdaniem przesadzono. Druga sprawa główni bohaterowie jakoś nie chwytają za serce... Dla mnie była to nużąca lektura, która ani na moment mnie nie zaangażowała. Pod dużym znakiem zapytania stawiam zakup kontynuacji. Jakoś nie chce mi się wracać do świata Planetary...

Niby mamy tu różne wymiary, niby jakaś fizyka się przeplata, niby bohaterowie coś tłumaczą. Tylko żeby jeszcze te elementy były spójne... Chyba największe rozczarowanie Ellisem (który jest moim bogiem za Transmetropolitan). Jak Was ciekawi to pożyczcie w bibliotece, kasy wydawać nie warto.