Marny komiks. Cieniutki (objętość), niespójny (rózni autorzy, w tym amatorzy). A sam Dąbrowski? Dopóki niepolityczny, to fajny, smieszny, czasem intrygujący. Kiedy zaczyna manifestować swoją misje polityczna, w sposób nie nie pozostawiający marginesu na odrobine dobrego smaku, steje się żałosny. Nie mam do niego żalu za poglądy, bo każdy ma prawo miec własne, ale kiedy je mainifestuje, staje się prostacko łopattologiczny i miałki. To nie aluzje Christy, tylko mowa transparentów i hasła wymyslone przez miedorobionych specjalistów od "wizeruknu". Czego, jak czego, ale tego od komiksu nie oczekuję. A jeżeli juz, to poprosze z klasą... I żeby nie było, nie dotyka mnie przyjeta opcja.

Nigdy nie sądziłem, że to się stanie, a jednak! Likwidator, ten sam, który od dwóch dekad zażyna, rozstrzeliwuje, topi, masakruje, mieli, wiesza, szlachtuje, podpala, zakopuje, wysadza (i co tylko jeszcze przyjdzie Wam do głowy) wszelkich polskich polityków (a wraz z nim twórca jego przygód, Ryszard Dąbrowski), sprzedał się! I to politycznie! Jeden z zawartych tu komiksów ukazał się pierwotnie na blogu Janusza Palikota, a to w przypadku dzieła tak anarchistycznego i nihilistycznego, jak to, wydaje się zdradą i sprzeniewierzeniem wszelkim dotychczasowym zasadom. Fakt ten budzi wielki niesmak, jeśli jednak zdołacie przymknąć na to oko, czeka na Was zbiór szortów, które jak zwykle bezlitośnie rozliczają się z naszą codziennością, w typowym dla autora, wulgarnym i obraźliwym stylu.