No i kolejny tomik „Moriarty’ego” trafił na rynek. Cieszę się, bo uwielbiam tę serię i chociaż mam wrażenie, że co najlepsze, czyli ta wielka konfrontacja sprzed kilku części, mamy już za sobą, to jednak nadal wszystko to wciąga i intryguje, znakomicie bawi się schematami i dostarcza świetnej rozrywki szczególnie tym, którzy Sherlocka (i parę innych rzeczy z brytyjskich dokonań) lubią i cenią – i przy okazji dobrze znają.

Wielki powrót Williama po trzech latach nieobecności była dla wielu sporym zaskoczeniem. Stało się to bodźcem do pewnych istotnych zmian, które kończą się ponownym zjednoczeniem braci Moriarty. Tym razem jednak cel ich działania będzie zupełnie inny. Każdy z nich zrozumiał bowiem swoje dawne grzechy i teraz jest gotowy na pokutę. Zanim jednak bohaterowie przejdą do poważniejszych działań, trzeba jakoś uświetnić powrót z martwych. Dlatego też zorganizowana została uroczysta kolacja, na której pojawią się wszystkie znane postacie włącznie z mieszkańcami Baker Street 221B. Spotkanie to pozwala czytelnikom również na odkrycie tego, co działo się z Williamem i Sherlockiem przez prawie trzy lata, kiedy wszyscy uważali ich za martwych. Siedemnasta odsłona serii to więc dawka dość spokojnej treści z odpowiednio dopasowanym humorem. Całość mangi można podzielić na dwie części. Pierwsza skupia się na przygotowaniach do kolacji i obserwacji zachowań bohaterów, których relacje trochę się zmieniły. W dalszej części tomu pojawiają się retrospekcje, które autor wykorzystuje do wypełnienia fabularnej luki. Tomik ten jest więc swoistego rodzaju częścią przejściową, która kładzie podwaliny pod nowe wątki. Cała zawartość mangi to nic innego jak budowanie odpowiedniego klimatu, zanim twórca ponownie nie zanurzy bohaterów i czytelników w odmętach spisków, tajemnic i akcji. Wolniejsza i spokojniejsza treść nie oznacza jednak, że jest nudno. Wręcz przeciwnie całość podana jest w przyjemnej formie, a poznanie części wydarzeń z minionych trzech lat, ma duże znaczenie dla wykreowanego świata, jak i samej fabuły...