Akcja „Moriarty’ego” rozkręca się i zagęszcza. Na stronach tomików ości coraz więcej motywów i postaci zaczerpniętych z powieści i opowiadań Arthura Conan Doyle’a. A wszystko trzyma udany poziom i zapewnia dobrą rozrywkę, nie tylko miłośnikom pierwowzoru, ale i wszystkim fanom dreszczowców i kryminałów.

Piąta odsłona cyklu rozpoczyna się dokładnie tam, gdzie zakończyła się fabuła czwórki. Bohaterowie znaleźli się w pociągu, w którym dokonano krwawej zbrodni, o którą posądzony zostaje Watson. W normalnych okolicznościach z pewnością miałby on niemiłą przeprawę ze stróżami prawa. Jednak mając w towarzystwie dwóch geniuszy (Holmesa i Moriartyego), może być on spokojny o rozwikłanie zagadki. Dla obu panów jest to rodzaj zabawy i współzawodnictwa. Każdy z nich posiada niezwykły umysł wyróżniający go od przeciętnych ludzi, ale wykorzystuje go zupełnie inaczej. Taka dawka typowo Doylowskiej fabuły staje się doskonałym wstępem do następnego bardziej rozbudowanego wątku. Tajemnicy, która może mocno wpłynąć zarówno na cały kraj, jak i ludzi, którzy zaangażują się w jej „rozwikłanie”. Oczywiście w gronie takich osób muszą znaleźć się wspomniani już panowie. Obaj będą dążyć do odkrycia sekretów państwa, mając przy tym jednak zupełnie inne cele. Na głównej scenie historii pojawia się również nowa bohaterka Irene Adler. Piękna, pewna siebie i mocno przebojowa niewiasta, która dosłownie wywróci do góry nogami życie Sherlocka. W książkach Doyla była to raczej postać epizodyczna, w mandze ma jednak szansę zabłysnąć i pokazać swoje niesamowite oblicze. Piąta część serii to nie tylko spiski, intrygi, odkrywanie tajemnic i obserwowanie dwójki geniuszy. To również solidna dawka dobrego humoru, który równoważy fabularne napięcie i mimowolnie wywołuje na twarzy czytelnika szczery uśmiech rozbawienia.