Żonglowanie schematami, zabawa motywami i próba odnalezienia w opowieści czegoś nowego, a jednocześnie dochowanie wierności oryginałowi i oddanie zarówno jemu, jak i historii, tego, co im się niełazy. Taką drogę obrali twórcy tej serii i podążają nią konsekwentnie. I dobrze, bo wszystko to składa się na naprawdę dobrą rzecz. A jej wykonanie i całe to podejście sprawia, że to coś nie tylko dla miłośników Sherlocka czy mang.

Wraz z tomem jedenastym seria ulega pewnej dość zauważalnej przemianie. Pomimo tego, że nadal mamy tu do czynienia z cyklem Moriarty, profesor na łamach mangi nie pojawia się nawet na ułamek sekundy. Pierwszy plan całkowicie zostaje oddany Sherlockowi, który ma teraz okazję zabłysnąć w pełnej okazałości i zaprezentować czytelnikowi geniusz swojego umysłu. Twórca dość swobodnie zabrał się tu za swoją własną interpretację jednej z powieści Doyl’a (Znak Czterech). Do historii zostaje włączona nowa bohaterka i jest nią narzeczona Watsona Mary. Już podczas pierwszego spotkania z kobietą Sherlock zauważa, że skrywa ona jakiś sekret. Z własnej ciekawości i w trosce o przyjaciela postanawia drążyć ten temat. Okazuje się, że młoda dama jest wplątana w pewną sprawę, w której pojawiają się groźby, zwłoki i ukryte skarby. Sherlock wraz ze swoim towarzyszem szybko i sprawnie zajmuje się kolejnymi piętrzącymi się sekretami. Na ich miejsce pojawiają się jednak nowe tajemnice, za którymi kryje się coś naprawdę groźnego.