Fajny tomik „Fire Force” to jest. Niemal już dwudziesty, za każdym razem w serii dostajemy to samo właściwie, ale czasem lepiej wykonane, czasem nieco gorzej – nigdy za to źle, podkreślam – no a teraz jest taki lepszy moment. Bo jest dramatycznie, jest szybko, jest z humorem – moje ulubione sceny z jedną z ulubionych bohaterek, czyli te jej erotyczne wpadki są jak najbardziej obecne – no i z klimatem także, a klimat to ja akurat lubię i to bardzo. Łasy na niego jestem. I chociaż to tylko bitewniak, kolejny bitewniaka rozdział, miło mi się w to weszło i w sumie chciałbym już więcej.

Część dziewiętnasta jest bezpośrednią kontynuacją napoczętych wydarzeń, momentalnie wrzuceni zostajemy więc w środek trwającej akcji. Treść jest bardzo dynamiczna i nie ma tu nawet ułamka sekundy na nudę. Nawet nie wiemy, kiedy naszym oczom ukazuje się ostatnia strona tomiku, a my chcemy jeszcze więcej „ognistej akcji”. Ludzie w bieli kontra strażacy, każdy z bohaterów znajdzie tutaj godnego siebie przeciwnika, co potrafi doprowadzić do sytuacji skrajnie dramatycznych. W celu jeszcze większego podkręcenia atmosfery, autor decyduje się tutaj podzielić walki na kilka części. Każda grupa ma więc okazję zaprezentować w pełni swoje możliwości. Największą uwagę oczywiście przyciąga walka Shinry i Giovanniego. Nie chodzi tutaj tylko o jej intensywność (pozostałe pojedynki są równie ekscytujące). Potyczka ta bowiem pod swoją wierzchnią warstwą widowiskowości skrywa kilka nowych fabularnych puzzli, które kolejny raz rozwiną tło całej historii. Jasną stroną tytułu jest również powracająca Maki, dla której SSP jest bardzo ważne, nawet jeśli oznacza to sprzeciwienie się ojcu.