Dwudziesty piąty tom to w sumie całkiem dobra okazja do świętowania. To nie okrągła dziesiątka, pięćdziesiątka czy setka, ale jednak coś. I to solidne coś, bo jednak taka liczba tomików coś znaczy. Ileż to za nami stron, ileż rozdziałów i akcji. A teraz kolejna porcja i to taka w naprawdę dobrym stylu, epicko, widowiskowo i z takim solidnym shounenowym łupnięciem, że wchodzi to świetnie. I nadal ma w sobie sporo lekkości, która mnie kupuje.

Plan zagłady świata wkracza w swoją decydującą fazę, o czym mogliśmy się już przekonać pod koniec tomu 24. Pora więc aby niektórzy członkowie SSP wkroczyli do działania. Nie ma ku temu lepszej okazji niż pojawienie się płomiennego giganta, który wynurzył się z wód zatoki Cesarstwa Tokijskiego. Strażacy z kilku brygad starają się jak mogą, powstrzymać olbrzyma. To nie jest jednak ich jedyny problem, na miejscu akcji pojawiają się bowiem również ludzie w bieli. Jednym z nich jest Sho, który postanawia stanąć po stronie brata. Zwiastuje to szereg naprawdę intensywnych wydarzeń, ale nie będzie oznaczać, że wroga przyjdzie łatwo pokonać. Sam początek 25 tomu to duża dawka ekscytujących wrażeń. Niestety zaserwowana tu widowiskowość w postaci epickiej potyczki bardzo szybko się kończy. Nie oznacza to jednak, że dalsza treść mangi jest nudna. Ohkubo udowodnił bowiem już wielokrotnie, że jego fabularne pomysły potrafią zaintrygować i tak też jest tutaj. Autor zaczyna się tu bawić linią czasu, co ma niebagatelny wpływ na niektórych bohaterów. Dotyczy to zwłaszcza Shinry, który doznaje objawienia zupełnie innego świata. Dzięki temu historia wkracza na zupełnie nowy poziom incepcji, a sam bohater ulega pewnej przemianie. Zmiany te są niepokojące dla jego towarzyszy, którzy nie mają pewności, z kim tak naprawdę mają teraz do czynienia. Obok tego autor serwuje nam tu również krótką, ale ciekawą retrospekcję przeszłości Benimaru. Dzięki niej poznamy ważną dla historii postać oraz wydarzenia, które mocno odmieniły życie kapitana siódmego zastępu....