Pięknie wydany komiks. Yslaire tym razem tylko napisał scenariusz a za rysunki odpowiadają Jean Bastide i Vincent Mezil.Są trochę inne niż w "Sambre", ale ta różnica nie przeszkadza. Są chyba nawet bardziej dopracowane, niektórzy mogą powiedzieć, że "ładniejsze", ale to już kwestia gustu. Opowieść rozgrywa się przed wydarzeniami przedstawionymi w "Sambre". Moim zdaniem warto wydać swoje ciężko zarobione pieniądze pieniądze na ten komiks.
Dostawa z Gildii JAK ZWYKLE bez zarzutu - dobrze zapakowana, szybko, no i te rabaty :-)

Dostawa- pełny profesionalizm (idealne pakowanie).
Dotawca (kurier) bardzo dobry wybór - DPD-> mimo że nie byłem w domu (i nie było sąsiadów) kurier skontaktował się i przekazanie przesyłki udało sie zorganizować "po drodze jego trasy" :)

Ekskluzywne wydanie z Plansz Europy. Gruba piękna księga.
Lata 1830.. Fikcyjna saga rodziny o nazwisku Sambre stylizowana na powieść prawdziwą.
Wojna Sambre'ów: Hugo i Iris to prequel - wydarzenia mające czas jeszcze przed tytułowym Sambre.
Typowa powieść obyczajowa o miłości i zdradzie, zawarto tutaj dużo dramatyzmu czy innych "przejmujących" elementów.
Tu w fabułę rodziny Sambre trzeba „wejść” i wczuć się. Mnie dokładne przeczytanie i obejrzenie komiksu zajęło około 6 godzin - z uwzględnieniem iż podwójnie dłużej zajmuje to czas ze względu na mistrzowskie plansze.
Przedstawienie fabuły – jakbym czytał pamiętnik. Bardzo ładnie to wygląda i jest bardzo dużo tekstu (jak w każdym tomie Sambre) Dosyć mocno kojarzy się z legendarnym „Przeminęło z Wiatrem”.
Ślub Hugo z Blanką, nieszczęśliwa miłość, odkrycie w kopalni miedzi szczątek nakładające przesadne ambicje dla młodego Hugo, próba odkrycia tajemnicy czerwonych oczu, poznanie Iris - gwiazdy teatru i kurtyzany o czerwonych oczach, dążenie Hugo do rozwikłania prawdy, zdrada małżeńska, zaprzepaszczenie majątku, zdrada przyjaciela, aż w końcu tragedia rodzinna i śmierć samego Hugo w wyniku nieudanego samobójstwa. Bardzo bogaty scenariusz, który przedstawiłem w pigułce.

Zamurowała mnie grafika. Jest najlepsza z całego cyklu Sambre (mamy 3 tomiki, każdy zamykający swój scenariusz dla danego pokolenia, dokładnie mamy: Sambre, Wojna Sambre'ów: Hugo i Iris oraz Werner i Szarlotta). Dodam też, że każdy tytuł kto inny rysował. Ten jest najpiękniejszy w wykonaniu wizualnym.
Tła są NIE-SA-MO-WI-TE! Lasy, deszcz, mgła, słońce – jeszcze nigdy nie widziałem komiksu, który tak świetnie odwzorowywuje naturalne klimaty. Wspaniałe tła.
Także pozostałe tła jak pokoje, kopalnie, itd. po prostu nie można przejść obok tego obojętnie.
Rysownicy zastosowali naturalną paletę kolorów, nie takie „fantastyczne” przepakowane wszystkimi kolorami jak się tylko da. Dużo szarości gdy jest noc, dużo brązu i żółci przy świecach w domostwach.
Coś pięknego. Jedyne zastrzeżenie to głowy ludzi.
Twarze są zbyt podłużne, lecz są bardzo przekonujące, widać uczucia, ból, płacz, szczęście.
Trzeba mieć naprawdę talent, by tak to narysować. KAŻDY szablon, każdy rysunek, trzeba oglądać – ten komiks to arcydzieło graficzne i jedyny taki z całego cyklu Sambre.

Ocena kreski: 5/5
Ocena scenariusza: 4/5
Ocena ogólna 5-/5
Polecam