Komiks długo był poza zasięgiem, ceny na allegro dochodziły do 400 zł, skończył się nakład dawno temu, zatem miałem takie wrażenie, że Sambre to coś fajnego. Zderzenie z rzeczywistością było, przyznam niestety, dość bolesne. Rysunki są kiepściutkie, a fabułka, delikatnie rzecz ujmując, nie wciąga. Niby scenariusz stara się sprawiać wrażenie wielowymiarowości, ale bohaterowie to zwykłe kukły, służące do wypowiadania zaplanowanych kwestii, a nie bohaterowie z krwi i kości, a historia napakowana jest zamulaczami, zapychaczami i scenami kompletnie niepotrzebnymi. Wszystko ciągnie się jak guma w gaciach. Nie stoję na stanowisku, że to jakiś najgorszy komiks, który czytałem ostatnimi czasy. Po prostu wyjątkowo mnie nie wciągnął. Jak to mówią- "Nie jest zły, zwyczajnie nie jest ani trochę dobry..."

Bardzo specyficzny, z pewnością nie dla każdego. Te wszystkie dłużyzny, pozornie niepotrzebne sceny odgrywają zasadniczą rolę - budują nastrój, który w tym komiksie jest bardzo ważny. Niemal każdy kadr jest starannie zaplanowaną kompozycją, również pod względem kolorystycznym. Jest to komiks, który należy powoli smakować, wczuwając się w nastrój. Szybkie i pobieżne czytanie raczej mija się z celem. Yslaire oddał tutaj hołd klasycznym XIX-wiecznym powiesciom, z "Nędznikami" W. Hugo na czele, jak i całej tradycji europejskiego Romantyzmu. Z tąd też pewna "teatralność" niektórych scen i wypowiadanych przez bohaterów kwestii. Oczywiście, jeśli ktoś oczekuje od komiksów tylko prostej rozrywki, pędzącej akcji, pościgów i strzelanin, powinien omijać Sambre szerokim łukiem. Absolutnie nie oznacza to, że jest to komiks nudny - jest po prostu niespieszny, przepełniony mroczną aurą tajemniczości i fatalizmu, ze specyficznym romantycznym klimatem i wszystkim co się z tym wiąże. Na mnie zrobił bardzo duże wrażenie, teraz chwila przerwy i zabieram się za prequele.