„Wehikuł czasu” serwuje nam kolejną klasykę postapo. I kolejne dzieło, którego dotąd na polskim rynku nie było, a jednak jest tak dobre, że aż żal się czuje, że wcześniej nie mieliśmy okazji go poznać. Ale w końcu jest, w końcu poznaliśmy i… I okazuje się, że to rzecz nadal bardzo aktualna, świetnie poprowadzona, znakomicie wyważona i wciągająca. Ot serwująca nam wszystko to, czego od klasyki fantastyki oczekujemy.

„Biada Babilonowi” to książka, która długo nie było wydawana w Polsce, ale w końcu doczekaliśmy się jej przekładu. Uwielbiam książki i filmy postapokaliptyczne i ten tytuł w pełni zaspokoił moje wymagania odnośnie tego gatunku. Stany Zjednoczone i Rosja, to od wieków dwa silne mocarstwa. Wybucha wojna atomowa pomiędzy nimi i tym samym spełnia się przepowiednia św. Jana o końcu świata. Sowieckie głowice niszczą najważniejsze amerykańskie miasta i bazy wojskowe. Miliony ludzi ginie a ci, którzy przetrwali zmagają się z chorobami i głodem. Zanika chrześcijaństwo i każdy dba tylko o siebie. Są jednak i tacy, którzy wierzą, że będzie jeszcze dobrze. Wystarczy tylko w to uwierzyć. Ale czy na pewno jeszcze będzie jak kiedyś, gdy w około jest tyle brudu i śmierci? Gdy brakuje dosłownie wszystkiego zaczynając od wody? Przekonajcie się sami. Książka bardzo mnie zaskoczyła. Tak jak pisałam lubię tego typu gatunek, ale nie sądziłam, że dostanę tak dobrą lekturę, od której nie będę w stanie oderwać się. Czytając wstrzymywałam oddech, czułam strach i napięcie ludzi, którzy walczyli każdego dnia o lepsze jutro. Autor wspaniale oddał zarówno klimat zagłady świata, jak również świetnie wykreował bohaterów. Jeśli również lubicie tego tupu książki to koniecznie przeczytajcie „Biada Babilonie”.

Akcja rozgrywa się w fikcyjnym miasteczku Fort Repose na Florydzie, w następstwie wojny nuklearnej między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim. Miejsce to przetrwało ataki rakietowe, ale jego mieszkańcy muszą zmagać się z szeregiem innych poważnych kłopotów, począwszy od promieniowania, kończąc na rozpadzie i rozkładzie niegdyś ułożonego społeczeństwa. Autor skupia się tu na wielu różnych postaciach (z różnych środowisk), które muszą ze sobą współpracować, aby przetrwać w tym nowym dla siebie i mocno niebezpiecznym świecie. Autor świetnie radzi sobie tutaj z ukazaniem okropności wojny nuklearnej i jej następstw. Opisuje fizyczne i psychologiczne skutki takiego konfliktu na zwykłego niewinnego człowieka. Robi to jednocześnie w sposób naprawdę mocno realistyczny. Jako doświadczony dziennikarz nie tylko doskonale merytorycznie przygotował się on do stworzenia tego dzieła, ale również potrafił je ubrać w słowa, które trafiają do czytelnika. Jego styl jest dość opisowy, a jednocześnie prosty i mocno angażujący. Równoważy on narrację momentami napięcia i emocji pozwalając odbiorcy lepiej poznać i zrozumieć bohaterów. Jest to więc solidna klasyczna dawka postapokaliptycznej literatury, która nie zestarzała się nawet odrobinę. Wspomniane okropności wojny i jej następstwa nie są jednak jedynymi elementami, które można znaleźć w książce. Publikacja ta to bowiem nie tylko dramatyczne postapo, ale przede wszystkim pozycja pełna nadziei i odbudowy. Jest to ściśle powiązane z naprawdę dobrze zaprezentowanymi bohaterami. ...