Harry Harrison po raz drugi w „Wehikule czasu” – i po raz drugi w dobrej formie. A wręcz w formie znakomitej, takiej z jajem, ale i z satyrą, gdzie pośmiać jest się z czego i nad czym pochylić. Trochę to wszystko inne, od większości tomów tej serii wydawniczej, ale tym bardziej cieszy, że Rebis sięgnął właśnie po takie dzieło, co stanowi i bardzo przyjemną odskocznię od typowej, cięższej fantastyki, i jednocześnie dobrze pasuje do wszystkiego tego, co wcześniej w ramach serii czytaliśmy.

Fabuła opowiada o nieszczęściach tytułowego Billa. Prostego chłopaka z rolniczej odległej planety, który zostaje siłą wcielony do Galaktycznej Armii. To, co się dzieje później, to skłaniająca do myślenia eksploracja wojskowych rytuałów, propagandy i odczłowieczających skutków ślepego posłuszeństwa. Nie jest to jednak typowy kosmiczny dramat grający na emocjach odbiorcy. Opublikowana w 1965 roku książka jest bowiem niezwykłą satyrą na wojskową fantastykę science fiction i absurdy wojny. Treść dzieła jest więc dość specyficzna, ale nadal potrafi zaciekawić i rozbawić czytelnika, ponadto cały czas pozostaje mocno aktualna. Tym, co na pewno ciągle mocno wyróżnia książkę na tle licznej konkurencji, jest naprawdę ostry dowcip autora i jego lekceważący styl tworzenia narracji, która jest w równym stopniu zabawna, jak i prowokująca do myślenia. Humor w książce to zjadliwa krytyka wojny i kultury militarnej. Przeróżne sytuacje, w jakich znajduje się Bill, a także barwna obsada napotkanych postaci, dodają opowieści jeszcze większej wyrazistości i głębi. Kolejną zaletą jest umiejętność poruszania przez autora poważnych tematów z pewną lekkością. Zagłębia się on w ciemnej stronie propagandy, manipulacji żołnierzami i nieodłącznych sprzecznościach wojny, jednocześnie rozśmieszając czytelników z czystej absurdalności tego wszystkiego. W ten sprytny sposób twórca wymusza na czytelniku zmierzenie się z pewnymi problemami i głębszą refleksję nad przeczytaną treścią. Nie wszystko jest tu jednak idealne i bezgranicznie zachwycające. Decydując się sięgnąć po ten tytuł, naprawdę trzeba być gotowym na gigantyczną dawkę humorystycznych absurdów i piętrzących się wieloznacznych sytuacji. Treść tylko pozornie wydaje się lekka i łatwo przystępna. Tak naprawdę pod każdą stroną kryje się głębia, którą trzeba samemu odkryć....