Są nowi/starzy członkowie zespołu. Są nowe/stare zagrożenia. Są wampiry, Namor i rząd Stanów Zjednoczonych. Jest Blade, Ghost Rider. Roman She-Hulk z Thorem. Jest rozrywka i fajne rysunki. Jest 5 gwiazdek!

Po świetnych przygodach Avengers, które właściwie były jednym wielkim eventem, pisanych przez Hickmana i niezłym runie Waida, pierwszy tom cyklu pod przewodnictwem Jasona Aarona okazał się całkiem udaną rozrywką. Rozrywką skupioną na szalonej epickiej akcji i wnikaniu w genezę naszego świata i przeszłych wydarzeń uniwersum Marvela. I dokładnie to kontynuuje tom drugi, trzymając podobny, naprawdę udany, chociaż pozbawiony głębi poziom.

Komiks jakich wiele z serii Avengers, gdzie zawsze bedzie jakies kosmiczne zagrozenie. Tom 2 na poziomie 1: nie powalil scenariuszem ani rysunkami, ale nie wialo tez nuda. Plus za ciekawy sklad Avengers. Sklep Gildia the best.

Ten komiks jest całkowitym nieporozumieniem. Chaos fabularny (jakby scenariusz pisano na raty lub pod wpływem substancji psychoaktywnych), dialogi na poziomie pięciolatka zabawiającego się figurkami superbohaterów w piaskownicy, motywacje i zachowania licznych postaci albo niezrozumiałe albo idiotyczne (często jedno i drugie). Wątki mnożą się na potęgę bez ładu i składu, jakby autor uważał, że jego czytelnicy cierpią na zaburzenia koncentracji uwagi, przy czym każdy kolejny motyw jest głupszy od poprzedniego: walczący z Wendigo prehistoryczny Ghost Rider na mamucie, atak podmorskich złoczyńców (z tak znakomitymi postaciami, jak „terrorystyczna meduza”), rosyjski oddział superbohaterów z pijanym (a jakże) niedźwiedziem, wampiry z Transylwanii kontra statek kosmiczny - brakuje tylko cyrku galaktycznych megapcheł i zmutowanego chomika zagłady. Dawno nie miałem nieprzyjemności przeczytania czegoś tak żenująco beznadziejnego.