Czekam na powyższą pozycję z utęsknieniem, jednak martwi mnie kwestia grubości tego tomu w stosunku do poprzednika,a cena okładkowa taka sama:(

..przesuwa premiere. Narazie nie wiadomo nic wiecej.

... bo będę bardzo zawiedziony

Takie wydania to rozumiem: cud, miód i orzeszki. Świetna robota!

Tom rozpoczyna zbiór krótkich historii z życia grupy. Jak na każdą antologię przystało, znajdują się tam historie lepsze i gorsze ( Geoff Johns, naprawdę ?). Kiedy natomiast zaczyna się "Plaga Żab" to zaczyna być naprawdę bardzo dobrze. Scenariusz M.Mignoli i rysunki Guya Davisa( to filmowe kadrowanie!) robią dobrą robotę. Jest lovecraftowski klimat, fajne spięcie historii z Hellboyem i coraz większa sympatia do grupy. Czekam na tom trzeci i chcę więcej tego duetu.

Tytułowa "Plaga żab" to najmocniejsza opowieść z drugiego tomu przygód BBPO. Reszta historii scenariuszowo stoi na wysokim poziomie, ale rysownicy i ogólne wydanie, to najwyższa półka.

Pierwszy tom Plagi Żab otwiera kilka krótszych historii, z których część jest oderwana od głównej osi fabularnej(więc mogłaby być pominięta), ale fajnie wszystkie je potraktować jako przystawkę przed daniem głównym, jakim jest tytułowa Plaga Żab. Uważam że seria BBPO jest rewelacyjna. Dawno nie czytałem tak dobrego i wciągającego komiksu, który zawierałby ciekawą i nieprzewidywalną historię, złożonych bohaterów, niezgorszą akcję, odrobinę niewymuszonego humoru no i elementy fantastyki podlane sosem mitologii Lovecrafta i horrorów z elementami gore: generalnie wszystko to, co lubię. Komiks oceniam pod kątem całej 4-tomowej serii, bo też jest częścią większej całości i rozdzielanie go byłoby bez sensu. Serię Plagi Żab zacząłem czytać po zapoznaniu się z ledwie dwoma tomami Hellboya. Po tomie drugim Hellboya (słabym o tyle, że składa się z krótkich opowiadań) od razu przeskoczyłem na BBPO i nie żałuję, chociaż potrzeba odkrywania kolejnych kart tego uniwersum rośnie wraz z każdym przeczytanym tomem. Co do wydania, to Egmont bardzo się postarał, zastrzeżenia można mieć jedynie do obwolut, a konkretnie do ich dziwnie dobranych kolorów (aksamitna czerń Hellboyów sumiennie zbierająca odciski palców, biel BBPO ze złotymi napisami przywodząca na myśl jakieś pierwszokomunijne prezenty, przejaskrawiony błękit okładek Sapiena) i małych grafik na frontach. Na szczęście w środku jest już idealnie, cieszą teksty z przedmowami, galeria szkiców, a Guy Davis z miejsca stał się jednym z moich ulubionych rysowników. Ze wszechmiar polecam tą serię, wciągnie Was jak bagno.