„Choujin X” to takki powrót Suiego Ishidy do lżejszych, zabawniejszych i prostszych opowieści. To nie „Tokyo Ghoul: Re”, już bliżej opowieści do pierwszego „TG”, ale jednocześnie to coś innego. Więcej tu luzu, więcej humoru i absurdów, a jednocześnie nadal trochę typowego dla późniejszych prac Ishidy chaosu. Ale czyta się to bardzo przyjemnie, a postać Ely – moja ulubiona – po prostu zawsze mnie rozwala i jeszcze podkręca przyjemność płynącą z lektury.

Po przeczytaniu trzeciego tomu mogę śmiało stwierdzić, że po dennym "prologu" rozpoczęliśmy prawdziwą akcję z jeszcze lepszą kreską (a przynajmniej takie odnoszę wrażenie po cudownie narysowanych scenach, czego brakowało poprzednim tomom). Choć nadal nie wiemy co jest motywem przewodnim powieści tak zostaliśmy zainteresowani pojawieniem się nowego (prawdopodobnie) antagonisty. Bohaterowie doczekali się swojego rozwoju postaci i zostali obdarowani niesamowicie kreatywnymi mocami. Oby kolejne tomy określiły się co do zamiaru historii oraz były tak samo dobre jak trójeczka :)

Choujin X 1-4 Nowa seria autora Tokyo Ghoul ujrzała światło dzienne już w 2021 roku, ale dopiero teraz miałem okazję ją przeczytać. Nie będę oszukiwał, że miałem duże nadzieję odnośnie do tego tytułu, ponieważ od Tokyo Ghoula zaczęła się moja przygoda z mangą. Pierwszy tom Choujina X nie spełnił moich oczekiwań, liczyłem na coś bardziej poważnego czy mrocznego, jak to właśnie było w przypadku Tokyo Ghoula. Dostałem dużą dawkę czarnego humoru, która nie bardzo przypadła do mojego gustu, na szczęście im dalej w las, tym lepiej. Czarny humor zszedł na drugi plan, a na pierwszym planie pojawiły się postacie, które zaczęły rozwijać swoje skrzydła. Dostaliśmy masę sympatycznych postaci z własnymi problemami, z którymi bez problemu możemy się utożsamić. Pisarstwo Sui Ishidy bardzo się poprawiło od czasu Tokyo Ghoula, który był bardzo chaotyczny i tak szybko, jak wprowadzał nowe wątki, potrafił je tak samo szybko wyrzucić do kosza. Choujin natomiast jest bardzo spójny, wątki przeplatają się bardzo sprawnie, wprowadzone motywy czy postacie nie są wyrzucane do kosza, po tym, jak powiedziały swoją kwestię i mogą zniknąć na całą serię, jak to w przypadku wielu innych serii. System mocy jest naprawdę świetnie przemyślany, ale nie jest skomplikowany, szybko idzie zrozumieć, jak działa. Wisienką na torcie jest panelowanie, Ishida jest istnym mistrzem, jeżeli chodzi o przekazywanie uczuć przez rysunek, dostajemy kadry wypełniony emocjami bohaterów, wręcz wylewają się one przez kartki. Na koniec dodam, że jest dużo przemyśleń i filozofii, więc jeżeli ktoś nie lubi, to może nie przypaść mu ten tytuł do gustu, ja sam osobiście uwielbiam. Szczerze polecam zajrzeć do Choujina, ponieważ autor zbudował sobie podwaliny do tego, by Choujin stał się jego magnum opus.

W trzecim tomie serii Sui Ishida w dalszym ciągu dostarcza czytelnikowi mieszanki wciągającej akcji, napięcia, niesamowitego klimatu, piętrzących się sekretów i postępującej ewolucji bohaterów. W skrócie znajdziemy tu wszystko, co stanowi siłę dobrego shōnena i momentalnie wywołuje uśmiech zadowolenia na twarzy fana gatunku. Widzimy tu, jak Ely intensywnie przykłada się do swojego treningu i coraz lepiej przystosowuje się do realiów szkoły, gdzie uczęszcza wraz z Tokio. Chłopak obserwując jej determinację, coraz intensywniej zaczyna zastanawiać się nad własnym życiem i celem, którego do tej pory mu brakowało. Rozważania te zostają przerwane koniecznością zmierzenia się z nowym nietuzinkowym przeciwnikiem. Daje to okazję Ely do zaprezentowania efektów swojego wzmożonego szkolenia. Bitwa jest intensywna, prezentując charakterystyczne dla Ishidy dynamiczne sekwencje akcji. Stanowi ona jednak dopiero zalążek pozostałej treści naznaczonej intensywną dawką adrenaliny. Obok tego bardzo ważną rolę w scenariuszu odgrywa również rozwój postaci. Dotyczy to nie tylko dwójki głównych bohaterów, ale również Azumy, który powraca na łamy mangi i zaczyna odgrywać w historii ważniejszą rolę. Jego ogromne pragnienie zostania bohaterem i wspierania wszystkich dookoła stanowi świetny kontrast z niezdecydowaniem i wewnętrznymi rozterkami Tokio. Dodatkowo nadaje to ich relacji pewnej wyrazistej emocjonalności, która wpływa na obu nastolatków....