Dwie dekady minie niedługo od powstania serialu „Lost: Zagubieni”. Wielki hit swego czasu, wciąż w sumie jeden z moich ulubionych seriali, choć bardziej, jako zlepek motywów podpatrzonych u Stephena Kinga, niż cokolwiek innego. Teraz, po latach, serial popadł już w pewne zapomnienie, niemniej wciąż gdzieś tam w świadomości odbiorców funkcjonuje. W mojej na pewno, więc pierwsze wrażenie po zapoznaniu się z blurbem tej mangi było takie, że ktoś tu się dużo „Losta” naoglądał. Lektura nieco to zweryfikowała, już tak lostowa nie jest, ale skojarzenia zostały. A ja bawiłem się naprawdę przyjemnie i chętnie jeszcze do tego świata wrócę.

Już od pierwszego tomu zostaliśmy rzuceniu w wir walki. Mówiąc najprościej - jeden wielki chaos. Da się przyzwyczaić do tępa akcji oraz abstrakcyjnych scen, ale aż głowa boli od natłoku informacji. Liczę, że kolejne tomy zostaną rozwinięte o porządne wyjaśnienia dokąd w ogóle ta seria zmierza. Czego nie można odmówić Choujinowi to zaprezentowania bohaterów. Mimo, że głównymi postaciami jest para licealistów to nie grzeszą głupotą. Sprawiają wrażenie że ich problemy nie opierają się na beztroskich sprawach a na poważniejszych wewnętrznych sporach.

Choujin X 1-4 Nowa seria autora Tokyo Ghoul ujrzała światło dzienne już w 2021 roku, ale dopiero teraz miałem okazję ją przeczytać. Nie będę oszukiwał, że miałem duże nadzieję odnośnie do tego tytułu, ponieważ od Tokyo Ghoula zaczęła się moja przygoda z mangą. Pierwszy tom Choujina X nie spełnił moich oczekiwań, liczyłem na coś bardziej poważnego czy mrocznego, jak to właśnie było w przypadku Tokyo Ghoula. Dostałem dużą dawkę czarnego humoru, która nie bardzo przypadła do mojego gustu, na szczęście im dalej w las, tym lepiej. Czarny humor zszedł na drugi plan, a na pierwszym planie pojawiły się postacie, które zaczęły rozwijać swoje skrzydła. Dostaliśmy masę sympatycznych postaci z własnymi problemami, z którymi bez problemu możemy się utożsamić. Pisarstwo Sui Ishidy bardzo się poprawiło od czasu Tokyo Ghoula, który był bardzo chaotyczny i tak szybko, jak wprowadzał nowe wątki, potrafił je tak samo szybko wyrzucić do kosza. Choujin natomiast jest bardzo spójny, wątki przeplatają się bardzo sprawnie, wprowadzone motywy czy postacie nie są wyrzucane do kosza, po tym, jak powiedziały swoją kwestię i mogą zniknąć na całą serię, jak to w przypadku wielu innych serii. System mocy jest naprawdę świetnie przemyślany, ale nie jest skomplikowany, szybko idzie zrozumieć, jak działa. Wisienką na torcie jest panelowanie, Ishida jest istnym mistrzem, jeżeli chodzi o przekazywanie uczuć przez rysunek, dostajemy kadry wypełniony emocjami bohaterów, wręcz wylewają się one przez kartki. Na koniec dodam, że jest dużo przemyśleń i filozofii, więc jeżeli ktoś nie lubi, to może nie przypaść mu ten tytuł do gustu, ja sam osobiście uwielbiam. Szczerze polecam zajrzeć do Choujina, ponieważ autor zbudował sobie podwaliny do tego, by Choujin stał się jego magnum opus.

W roku 1998 świat uległ przemianie i podziałowi na autonomiczne prowincje. Wszystko to z powodu ludzi dotkniętych dziwną chorobą (zwanych „choujin”), która dawała im wyjątkowe moce. Z czasem pogrążyli się oni jednak w morderczym szale stanowiąc poważne zagrożenie dla reszty społeczeństwa. Od tego momentu minęło pięćdziesiąt lat, a nowe pokolenia starają się jakoś normalnie funkcjonować w tym niestabilnym i niezwykłym świecie. Do tego grona zalicza się między innymi nastolatek Tokio Kurohara, który cały czas funkcjonuje w cieniu podziwianego przez siebie kolegi Azumy. W jego życiu zajdą jednak pewne daleko idące zmiany. Wszystko zaczyna się od katastrofy samolotu, za którą odpowiedzialny był choujin. Późniejsze wydarzenia prowadzą młodego bohatera do przyjęcia pewnego tajemniczego specyfiku, który może zrealizować część jego marzeń, ale przy okazji stać się również początkiem prawdziwego koszmaru. Scenariusz Choujin X tom 1 kładzie podwaliny pod naprawdę intrygująco zapowiadającą się historię. Sięgając po ten tomik, trzeba być jednak gotowym na pewną dawkę niedopowiedzeń i fabularnego chaosu (przynajmniej na samym początku komiksu). Sui Ishida nie bawi się tu bowiem w żadne wprowadzenia, od razu wrzucając nas w środek akcji. Dopiero na kolejnych stronach konsekwentnie odsłania on szerszy obraz wykreowanego świata oraz oblicza żyjących w nim bohaterów. Fani wspomnianego już Tokyo Ghoul na pewno dostrzegą tutaj pewne przenikanie się obu tytułów. Dotyczy to zwłaszcza głównego bohatera (Tokio Kurohara), który musi odnaleźć się w nowej dla siebie strasznej rzeczywistości. Nie jest to jednak bezmyślne kopiowanie znanych rozwiązań, a wykorzystanie pewnych podstaw do zaprezentowania czegoś nowego z o wiele mroczniejszym i cięższym klimatem. Choujin X tom 1 recenzja - przykładowy rysunek. Obserwowanie trudności, z jakimi musi borykać się Kurohara to tylko jedna drobna część fabuły. Narracja toczy się tu bowiem w wielu różnych kierunkach, nie stroniąc od dobrze nakreślonych tajemnic. Chłopak dość szybko znajdzie się bowiem pośrodku dynamicznych wydarzeń, które mogą zakończyć się jego śmiercią, a za którymi kryje się coś wielkiego, mrocznego i poważnego. Do tego wszystkiego dość intrygująco wypadają również inne pojawiające się tu postacie. Począwszy od wielbionego przez Koroharę Azumy, przez groźnego choujina odpowiedzialnego za katastrofę samolotu, kończąc na pewnej młodej farmerce, która znalazła się w złym miejscu o nieodpowiednim czasie....