Nietypowa, choć czy aby na pewno? manga o chuliganie co został nauczycielem. Pomimo niechęci że strony uczniów po kolei jednego i drugiego przekonuje do siebie oraz tego że szkoła nie jest wcale taka zła. Za mangę daje 5. Za fakt że Waneko ponownie wydaje ta mangę też 5. Za to że że jest ona wydawana normalnie w tomikach przez siedem lat? Uch... 1. I niestety ponownie nie skuszę się (miałem, na remont sprzedałem). Gdyby to było wydanie jak Fruits Basket kupowalbym. A tak? Nope. Ale i tak serdecznie polecam.

Ah jak wiele razy zdarzyło mi się płakać ze śmiechu przy tej mandze :D z przyjemnością przeczytam jeszcze raz, dzięki Waneko za reedycje! :D

Na co dzień Waneko stawia na nowe mangi i na wznowienia się nie porywa. Teraz jednak kontynuując obchody dwudziestolecia istnienia wydawnictwa, zdecydował się na reedycję „GTO”. Mangi kultowej i ewidentnie porządnej, skoro z tylu tytułów to właśnie na nią postawiono. I chociaż” żałuję, że na sklepowych półkach nie zagości ponownie np. „Video Girl Ai”, cieszę się, że „Great Teacher Onizuka” wrócił na polski rynek, bo to naprawdę świetny tytuł, a dla mnie stanowiący jednocześnie sentymentalny powrót do czasów, kiedy w kioskach gościło „Kawaii”, w ogólnodostępnej telewizji nie brakowało serii anime, a w produktach spożywczych typu chipsy czy rogaliki można było znaleźć żetony, karty i naklejki do tych seriali nawiązujące.

Onizuka jest już po 20 a w dalszym ciągu nie zaliczył, postanawia zostać nauczycielem i to nie byle jakim Najlepszym! Wszakże kto ma lepsze okazje by podglądać majteczki słodkich trzynastek. GTO to seria z specyficznym humorem, który nie każdemu może przypaść. Jednak poza nim ma do przekazania wiele życiowych lekcji. Serial był świetny po mangę też zamierzam sięgnąć. Warto.

Początek pierwszego tomu może lekko zrazić czytelnika - Dużo tekstu, mało się dzieje, jednak radzę nie porzucać serii po kilku kartkach, gdyż lekko w ponad połowie zaczyna się pełnoprawna historia o gangsterze, który chce zostać nauczycielem by umawiać się z licealistkami :D Okazuje się, że historia także ma swoją poważną stronę, która równie jak komedia jest niesamowicie dobra. Końcówka sprawia, że chce się czytać dalej - fakt, jak Onizuka radzi sobie z problematycznymi dziećmi i stara się im pomóc.