Kiedy dobiegł końca „Bakuman”, jedna z najlepszych serii mangowych, z jakimi się w życiu zetknąłem, nie sądziłem, że jeszcze coś w podobnym temacie – czyli traktującego o życiu mangaków – zdoła mnie kupić. A jednak. „Mistrz romansu Nozaki”, do którego na początku podchodziłem z dużym dystansem, okazał się znakomitą, choć zupełnie inną – zarówno od „Bakumana”, jak i moich oczekiwań – mangą, niż na pierwszy rzut oka można by sądzić. I od tamtej pory każdy z tomików pochłaniam z niecierpliwością i równie niecierpliwie czekam potem na kolejne części. A to z pozoru tylko prosta komedia romantyczna dziejąca się w świecie twórców komiksów.

Każdy moment jest dobry, aby uzyskać nowe inspiracje twórcze, które będą mieć przełożenie na mangową historię. Z takiego założenia cały czas wychodzi Nozaki, który nie ustaje w swoich obserwacjach otoczenia. Nikogo nie powinno więc zdziwić, że w szóstej części kolejny raz główną osią fabularną jest próba znalezienia przez Umetaro nowych scenariuszy. Nie boi się on przy tym sięgać po naprawdę dziwne pomysły, takie jak, chociażby połączenie romansu z horrorem. Kończy się to oczywiście całą serią zwariowanych i zabawnych nieporozumień. Chociażby test „odwagi”, podczas którego Kashima przeraża się opowieścią o duchach Horiego. Później jest jeszcze bardziej szalenie, niezwykle i zabawnie. Nozaki próbuje bowiem dołączyć do drużyny koszykówki jako manager. Celem dla niego jest jednak zebranie nowych materiałów, a nie wspieranie drużyny. Nie trzeba raczej pisać, że nie kończy się to zbyt dobrze. Jeśli dla fanów serii to ciągle zbyt mała dawka treści. To autorka poświęca trochę miejsca na dalsze rozwijanie pokazanych związków (szczególnie pary Wakamatsu i Seo) oraz wprowadzeniu kilku pomniejszych drugoplanowych postaci (jedną z nich jest brat Yuzuki - Ryosuke). Jedyne czego tutaj zauważalnie brakuje to mniejsze poświęcenie uwagi procesowi tworzenia mangi, co we wcześniejszych tomach potrafiło być dosyć ciekawe.