Za light novelami nie przepadam, ale są takie serie, które po prostu uwielbiam na tyle, bym chciał sięgnąć także po tę formę. No i „Spy×Family” właśnie do nich należy. Więc sięgnąłem i co? I spoko jest, sympatycznie, z urokiem i humorem. No i powiem szczerze, że nawet gdyby treść była do bani, genialne ilustracje (w tym kolorowa wkładka z bohaterami w klimatach wakacji i zimy) sprawiają, że warto jest mieć ten tomik na półce. A że jeszcze jedna z tych grafik znajduje się na dołączanej do wydania pocztówki, jest się z czego cieszyć.

Light novelka Spy x Family: Portret Rodzinny to nic innego jak książkowy spin-off głównej mangowej serii. Treść publikacji nie jest w żaden sposób fabularnie powiązana z tym, co można znaleźć w mandze. Teoretycznie więc po tytuł może sięgnąć każdy, nawet jeśli nie miał jeszcze przyjemności obcowania z komiksem (do czego mocno zachęcam). Teoria i rzeczywistość nie zawsze jednak idą w parze i tak jest w przypadku tego dzieła. Tytuł polecany jest tylko fanom serii, którzy doskonale znają wykreowany świat i pojawiających się w nich bohaterów. Książka nie bawi się bowiem w żadne wytłumaczenia czy wprowadzenia, od razu wrzucając czytelnika w wir wartkiej akcji. Na treść książki składają się cztery krótkie historie (każda poświęcona innemu bohaterowi), plus krótki epilog. Zarys fabularny rozdziałów został przygotowany przez twórcę mangi (Tatsuya Endo), a następnie odpowiednio i co najważniejsze dobrze dopasowany do słowa pisanego przez Aya Yajime. Zasiadając do lektury LN, będziemy mieć okazję podziwiać poczynania Anyi na szkolnej wycieczce (na której oczywiście coś musi się stać), zobaczyć co wyniknie z powierzenia opieki nad uroczą młodą przedstawicielką rodziny Forgerów młodszemu bratu Yor (Yuri Briar), trochę lepiej poznać Frankyego (który w mandze często jest gdzieś w tle całej opowieści) czy być świadkiem pozornie normalnego rodzinnego wypadu do parku (za którym oczywiście kryje się coś więcej). Każdy z rozdziałów zajmuje około trzydziestu stron. Nie można więc od historii oczekiwać przysłowiowych cudów. Całość jak na light novelkę przystało, jest więc lekka, łatwo przyswajalna i bardzo szybka do przeczytania. Typowa szpiegowska akcja nie odgrywa w tych opowiadaniach znaczącej roli. Ustępuje ona miejsca wyrazistej komedii przeplatanej elementami familijnymi. ...