OPIS

Książka wyjaśnia rozwój studiów bezpieczeństwa z perspektywy filozofii nauki. Autor identyfikuje podstawowe standardy naukowości w rozumieniu Karla Poppera, Thomasa Kuhna, Ludwika Flecka i Imre Lakatosa, a następnie sprawdza ich realizację na dwóch studiach przypadku: szkoły amerykańskiej i (powstającej) szkoły polskiej. Publikacja jest rozprawą z zakresu teorii bezpieczeństwa i charakteryzuje kluczowe instytucje nauki w procesie ich wzajemnej interakcji. W kolejnych rozdziałach autor zastanawia się, w jaki sposób bezpieczeństwo stało się kluczowym zagadnieniem nauk społecznych. Okazuje się, że było to możliwe dzięki mecenatowi państwa i rosnącym potrzebom informacyjnym wojska i polityki. W USA kluczowym zagadnieniem okazała się zimna wojna, która doprowadziła do powstania studiów strategicznych, a po poszerzeniu kategorii bezpieczeństwa powstały współczesne globalne studia bezpieczeństwa. W Polsce bezpieczeństwo było przedmiotem badań wojska, cywilnych służb bezpieczeństwa oraz nauk społecznych. W 2011 roku powołano osobną dyscyplinę, którą nazwano naukami o bezpieczeństwie. Łączy ona dorobek środowisk wojska, policji, wywiadu, a także prawników i politologów. Dyscyplina ta jest fenomenem na skalę OECD. Autor stara się zrekonstruować jej model rozwoju na przykładzie dobrych praktyk ze światowej nauki.

DODATKOWE INFORMACJE

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ