Piętnaście lat temu Ordo, najlepszy zabójca Bractwa Monet, chcąc uwolnić się z okowów organizacji, spalił jej archiwa. Przez ten czas musiał się on ukrywać i uciekać przed gniewem zakonu, czuł się jednak szczęśliwy i wolny. Pewna doza beztroski kończy się w momencie, kiedy wplątuje się on w poważną polityczną intrygę pomiędzy najbogatszymi krasnoludami. Sprawa ta mocno wpływa na cały świat Akwilonu, a zaangażowane w nią osoby są w naprawdę wielkim niebezpieczeństwie. Ordo, będzie więc musiał ponownie wykorzystać swoje zdolności, aby przetrwać. Po naprawdę świetnym szóstym tomie serii Nicolas Jarry serwuje czytelnikowi kolejną dobrą, aczkolwiek niepozbawioną pewnych niedociągnięć historię. Autor kreuje tu gęstą polityczną opowieść, pełną knowań, spisków i mniej lub bardziej bezpośrednich konfrontacji zamożnych notabli. Wszystko to ma swój wpływ na destabilizację królestwa i coraz intensywniejsze dążenie pewnych osób do przejęcia pełni władzy. Obok tego pojawia się tu również akcja, magia i smoki – czyli typowe elementy świata fantasy. Do plusów komiksu należy również zaliczyć głównego bohatera. Jest on wyrazisty, złożony i daleki od stereotypowego wizerunku krasnoluda, do jakiego przyzwyczaił nas gatunek. Scenarzysta prezentuje go tu jako postać pełną wewnętrznych sprzeczności, która musi poradzić sobie z licznymi dylematami moralnymi. Scenariusz więc naprawdę mocno angażuje, a jego złożoność w wielu momentach potrafi zaskoczyć czytelnika. Skomplikowanie fabuły jest tutaj z jednej strony ogromną zaletą dzieła z drugiej zaś pewną jego wadą. Na 56 stronach trudno jest bowiem wszystko dobrze i szczegółowo opisać. Twórca musi więc iść na pewne ustępstwa, niektóre wątki mocno skracać lub upraszczać, albo pozostawiać odbiorcę bez pewnych wyjaśnień...