Fabuła albumu rozpoczyna się w momencie, kiedy krasnoludzka forteca Arkar’Um atakowana jest przez hordy ogrów i orków. Dowódcą obrony jest kapitan Brahm, którego żona w tym czasie rodzi mu syna Dohana, sama niestety umierając podczas porodu. Przeznaczeniem chłopaka od samego początku jest stanie się wielkim wojownikiem Zakonu Tarczy. Następnie akcja przeskakuje kilka lat do przodu i widzimy, jak Dohan zostaje poważnie ranny, co zaprzepaszcza jego przyszłość jako wojownika. Brahm jest tym załamany i nie interesuje go, że jego córka Tiss pragnie kontynuować tradycję i zająć miejsce młodszego brata. Odmowa i odrzucenie przez ojca nie zrażają jej jednak. Postanawia ona przejść stosowne szkolenie, aby wszystkim udowodnić, że jest ona godna stania się członkiem tytułowego Bractwa Tarczy. Zdobyte umiejętności przydadzą się jej, szybciej niż mogłoby się tego spodziewać, gdyż stanie się ona częścią wydarzeń, które zadecydują o jej przeznaczeniu. Album Świat Akwilonu: Krasnoludy tom 5 w dużym uproszczeniu można więc określić opowieścią o krasnoludach, ogniu, walkach z orkami/ogrami, przeznaczeniu, determinacji i próbie spełnienia rodzicielskich oczekiwań. W dosyć krótkiej (zaledwie 56 stron) komiksowej historii autorowi udaje się tu więc zawrzeć szereg różnorodnej tematyki. Nicolas Jarry sprawnie prezentuje nam tu portret rozwoju Tiss, co oznacza dla bohaterki wiele bolesnych i trudnych dla niej momentów. Jej historia jest przy tym bardzo efektowna, pełna zwrotów akcji i wyrazistego dramatyzmu. Fabuła oparta na silnej kobiecej postaci, pomimo swojego pewnego konwencjonalnego rozwoju, jest bardzo przyjemna w odbiorze i mocno angażująca. Duża w tym zasługa napiętych i złożonych relacji między ojcem a córką, które epatują mocnymi emocjami. Ze względu na obszerność komiksu trzeba być jednak gotowym na pewną skrótowość treści i szybkie pchanie fabuły do przodu. W paru momentach może to troszkę przeszkadzać, bo niektóre z wątków wręcz prosiły by się o bardziej rozbudowaną formę...