Drugi tom „RIP”… No co tu dużo mówić, jest równie znakomity, jak tom pierwszy. Podobało się Wam dotąd? To spodoba i teraz. Części pierwszej nie znacie, to lepiej poznacie, jeśli lubicie takie klimaty, zanim sięgniecie po tom drugi. A sięgnąć warto, bo cykl rozwija się, jak jego bohaterowie, ewoluuje, ale pozostaje jednocześnie skrojony według tych samych wzorców, więc wszystko jest tu na swoim miejscu, jak należy i nadal robi spore wrażenie.

Tym razem scenarzysta Julien Monier skupia uwagę czytelnika na nowym bohaterze. Maurice to mocno zgorzkniały brodaty staruszek, który niejedno już widział i nic go nie zaskoczy. Stara się on wykonywać swoją pracę w milczeniu i bez zbędnych emocji (które towarzyszą świeżakom w branży). Za jego niewzruszoną maską kryje się jednak coś więcej. Z każdą kolejną przeczytaną stroną albumu zanurzamy się nie tylko w jego makabrycznej codzienności, ale również mrocznej, brutalnej i tajemniczej przeszłości. Dawnych wydarzeniach, które starał się on za wszelką cenę ukrywać przed wszystkimi (głównie w trosce o własną córkę). Prawda ma jednak to do siebie, że nawet jeśli ją zakopiemy głęboko pod ziemią, potrafi pojawić się na powierzchni w najmniej spodziewanym momencie. Tak właśnie jest w przypadku Maurice’a, który będzie musiał zmierzyć się z demonami przeszłości i konsekwencjami swoich dawnych czynów. Scenariusz drugiego tomu prezentuje się więc wyśmienicie. Twórca wykorzystuje brutalność, emocjonalność, makabrę i tajemnicę, aby nakreślić mocno wciągający thriller (dla dojrzałego czytelnika). Każda strona dzieła jest doskonale przemyślana. Monier miesza teraźniejszość z dobrze zaprojektowanymi retrospekcjami, tak aby pobudzać ciekawość odbiorcy i zachęcać go do dalszego poznawania historii. Rewelacyjnie radzi on sobie również z postaciami i towarzyszącymi im emocjami, które są dla czytelnika bardzo sugestywne.

Drugi tom nie ustępuje pierwszemu, fabuła poszła w innym kierunki niż się spodziewałem. Polecam. Wydanie fajnie, twarda okładka format wygodny. Polecam.