Dobrze się czytało, czekam na więcej.

Peter J. Tomasi całkiem nieźle obmyślił ten scenariusz. Rysownik też jest znany w naszym kraju dzięki komiksom konkurencji. Czekam na drugi tom.

To komiks, w ktorym Bruce po raz kolejny udowadnia sobie i bliskim, dlaczego jest i byc musi, Batmanem. Komiks nie wnosi niczego nowego, ale niesmaku z tego powodu tez nie pozostawia. J/w, czekam na kolejny tom rowniez. Sklep Gildia OK.

Wydawnictwo Egmont dosyć regularnie dostarcza fanom obrońcy Gotham nowych tytułów, które prezentują dosyć zróżnicowany poziom jakościowy. Pora więc sprawdzić jak na tyle innych dostępnych już pozycji wypada Batman Detective Comics: Mitologia tom 1. Komisarz Gordon ciągle musi radzić sobie z najprzeróżniejszymi przestępstwami toczącymi Gotham niczym najgorsza choroba. Tym razem sprawa, którą przyszło mu się zająć, jest mocno specyficzna. W Gotham City Aquarium odnaleziono ciała zamordowanej pary, która wygląda identycznie jak rodzice Bruce’a Wayne’a. Ktoś zadał sobie naprawdę dużo wysiłku, aby upodobnić zwłoki do państwa Wayne, włącznie z wszelkimi szczegółami ich śmierci. Siłą rzeczy sprawa mocno angażuje Batmana, który zrobi wszystko, aby odnaleźć sprawcę. To jednak niejedyne troski, jakie spadną na jego barki. Po mieście zaczyna szaleć tajemnicze monstrum, które wzięło sobie na celownik bliskich Bruce’a. Nikt nie będzie mógł czuć się bezpiecznie, szczególnie jeśli jest jakoś powiązany z superbohaterem. Już lektura pierwszych stron komiksu świadczy od tym, że mamy tutaj do czynienia z naprawdę dobrze napisaną historią detektywistyczną. Co prawda w tej kwestii nie należy spodziewać się niczego „odkrywczego”, jeśli jednak coś sprawdza się już od dłuższego czasu, to nie ma potrzeby tego zmieniać. Scenarzysta Peter J. Tomasi wykorzystuje więc pewne sprawdzone schematy, dodając do nich mocno wyczuwalnej nutkę sentymentalności i dramaturgii, całość dodatkowo doprawiając wartką akcją dosyć typową dla komiksu superbohaterskiego. Jest więc efektownie, jeśli chodzi o dynamiczne momenty komiksu i całkiem intrygująco fabularnie, przynajmniej jeśli chodzi o początek dzieła. Niestety, ale dalszy potencjał nie został tutaj należycie wykorzystany. Każda kolejna przeczytana strona odrobinę obniża ogólną jakość tytułu, a mocnym tąpnięciem jest rozczarowująca i przewidywalne zakończenie. Tomasi sam ukręcił bicz na swoje dzieło, narzucając tutaj zbyt dużą dynamikę wydarzeń. Przeskakuje on pomiędzy poszczególnymi scenami i licznymi postaciami w iście sprinterskim stylu, tym samym prowadząc to chaosu i spłycenia dramaturgii scenariusza. Gdyby tylko pokusił się on mocniejsze zaakcentowanie traumy i bólu przeszłości Batmana, można byłoby tutaj o wiele lepiej wykorzystać elementy tytułowej „mitologii”. Za oprawę graficzną odpowiedzialny jest tutaj Doug Mahnke, czyli doświadczony artysta, mogący pochwalić się całkiem solidnym dorobkiem komiksowym. Jego ogólny styl jest tutaj dosyć twardy, z mocno wyrazistym kreskowaniem, co świetnie sprawdza się przy bardziej dynamicznych scenach. Zdecydowanie najlepiej jednak wychodzi mu tutaj prezentacja dziesiątek różnych emocji na twarzach bohaterów. Całość rysunków dobrze współgra również z paletą barw Davida Barona, który umiał pokreślić świetnie dobranymi kolorami głębię poszczególnych plansz. Jest dobrze - mogło być lepiej, to zdanie najlepiej oddaje to jak można podsumować Batman Detective Comics: Mitologia tom 1. Gdyby nie zakończenie i pewne przeładowanie akcji, można byłoby tutaj pisać o dziele naprawdę wyśmienitym. Stało się jednak inaczej i otrzymujemy komiks dobry, warty przeczytania, jednak zaliczany do grona jednego z wielu.

Nie mam nic przeciwko oniryzmowi w komiksach, nie mam nic przeciwko metaforą, tworzenia małego wyzwania intelektualnego przy czytaniu. Problem jest gdy scenarzysta myśli że jesteś debilem, mam coś przeciwko temu. Mitologia ma bowiem problem bo z jednej strony jest łopatologiczna i jedyny sposób w jaki tajemnice da się przedstawić w takich warunkach, to nie dawać grama wskazówki dla czytelnika, oznacza to najbardziej leniwą szkołę literatury kryminalnej, gdzie autory trzyma wszystkie karty, wyraźnie oszukuje a potem i tak wygrywa. Jeśli ktoś ma ochotę zobaczyć dobrze wykonany ten właśnie tom, zaprasza do lektury "Co się stało z zamaskowanym krzyżowcem" lub Batman Black and White, gdzie autorzy obchodzą się z czytelnikiem jak i z historią z większym szacunkiem. Rysunki... no tu też się zespół nie popisał. Dziwny rozstaw kresek w wielu kadrach doprowadzał mnie do szaleństwa, kolory były dobrane po prostu dziwnie, walką brakowało ciekawej choreografii a liczne nawiązania zarówno graficzne jak i scenariuszowe mające zapewne rozpalić we mnie Batnerda ignorują kompletnie że to historia w kontinuum DC a nie jakiś śmieszny Elsewolrd. Dobrze że 1000 numer zmyje smak tych pomyj które zaserwowano fanom jako pierwszy tom, wyraźnie podzielił miejsce ze słynnymi już "Obliczami śmierci" klątwa jedynki jak widać.