Zrobić dobrą opowieść grozy opartą na wszystkim znanych schematach, czerpiącą pełnymi garściami z innych dzieł, nie jest łatwo. Wiedzą o tym wszyscy, którzy choć trochę interesują się tematem. A jednak czasem twórcom się to udaje. Jakim cudem? Odpowiedź na to pytanie jest w zasadzie dość prosta: trzeba to po prostu czuć i potrafić owe uczucia przekształcić w produkt finalny, do czego już potrzeba jednak talentu. I te wyczucie oraz talent posiada Tim Seeley, scenarzysta m.in. „Wiecznego Batmana”, który swoje „Odrodzenie” zbudował na gruncie, gdzie „Żywe trupy” spotkały się z „Fargo”, dając nam historię określoną przez niego samego jako „prowincjonalne noir”, które wciąga, intryguje i nie pozwala o sobie zapomnieć.

Prawde mowiac po ODRODZENIE siegnalem przez przypadek,a seria ta okazala sie jedna z moich ulubionych:)Jest to niesamowicie wciagajajaca historia od poczatku trzymajaca w napieciu i nie zwalniajaca tempa.Pojawiaja sie coraz to nowe postacie i nowe watki,a kazdy ze strony na strone coraz bardziej ciekawi i intryguje.Rysunki doskonale wpasowuja sie w klimat,a przewracajac strone po stronie czujemy lekki niepokoj bo doslownie nie wiadomo co wydarzy sie za chwile... ODRODZENIE stalo sie jedna z moich ulubionych serii i wielka szkoda,ze juz niebawem czeka nas koniec..:(

Nie jestem zwolennikiem, aby wprowadzać tuż przed finałem nowych graczy do rozgrywki. Trzeba przyznać, że w tym wymieszanym etnicznie, religijnie i politycznie mikroświecie, brakowało tylko amiszów - ninja! Natomiast w tej finałowej fazie czuć, że autor nie przypadkowo wprowadzał tę liczbę postaci. Każdy w tej historii ma swoją rolę do odegrania. Od bezpośrednich konfrontacji, wolę "ślimaczą" fabułę, ale i tak mi się podobało. Z niecierpliwością czekam na finał.