Tom trzeci oceniłem na dwóję, ale tom końcowy wart jest jeszcze mniej. Idiotyzm pogania idiotyzm, scenariusz zupełnie się nie klei, dialogi często przypominają rozmowy w kiepskich telenowelach, nieciekawi bohaterowie. Pod względem budowania historii komiks leży.

Tyle świetnych serii z mutantami czeka na polską premierę a oni wydają coś takiego :/

Ostatni tom serii "Wolverine" w scenariuszu Jasona Aarona to zdecydowanie najsłabszy album ze wszystkich czterech składających się na ten cykl. Początkowo nic nie wskazywało na taką słabiznę, ponieważ komiks ten inauguruje całkiem niezły epizod. Rozwiązanie wątku "Czerwonej Prawej Ręki" jest może nieco przekombinowane, ale intryga trzyma się kupy, a mocny finał idealnie oddaje dramatyzm całej tej historii. Niestety im dalej w las, tym gorzej. Reszta opowieści zawartych w tym albumie okazuje się być całkowicie głupiutkimi akcyjniakami, w których fabuła pełni rolę nic nie znaczącego dodatku do kompletnie nonsensownych bijatyk. Czarę goryczy przechyla historia, w której Wolverine sprzymierza się z gadającym gorylem w starciu przeciwko mafii (dowodzonej przez stukniętą pannę), uprawiającej mak na podziemnych plantacjach wielkości terytorium Australii [sic!]. I był w tej bajce smok! A nawet kilka... Cieszę się, że to już ostatni tom cyklu, ponieważ z takim podejściem scenarzysty, aż boje się, co jeszcze mógłby on wymyślić. Serię "Wolverine" dotknął efekt równi pochyłej. Pierwsze dwa tomy serii były naprawdę dobre, trzeci ugrzązł w przeciętności, ale czwarty przez większość czasu rył już po dnie. Gdyby nie dobra oprawa graficzna (Guedes, Garney) oraz znakomite wydanie (Egmont) to oceniłbym ten tom jeszcze niżej. Nie polecam.

Pierwsza połowa bardzo mi się podobała. Druga natomiast aż mnie wkur...ła. Taką kroplą przepełniającą szalę goryczy byli akurat dla mnie mentalni ninja. Ja pierdziu! Jak ktoś, kto wyrzygał z siebie Skalpa, czy Bękartów z południa mógł kopnąć aż tak dotkliwie Wolverina...? Z Thorem Aaron też obszedł się z pewną dozą wyrozumiałości. Rosomak dostał jednak kopa w same jajca. Bez znieczulenia. Po połowie wolałbym przeczytać instrukcję technik depilacji pleców, czy dogłębnego czyszczenia fug łazienkowych, bo przygody Rosomaka przeistoczyły się w te ukraińskie zawody, w których dwóch facetów strzela sobie plaskacze w pysk tak długo, aż któryś z nich padnie. Porównywalne, jeśli chodzi o subtelność i pomysłowość. Mentalni ninja... Warto zapamiętać, jak znajdziemy się w kłopotach, by do nich zadzwonić. Mentalni ninja!

Ha ha.....!!! Gratulacje Aaron!!!! Jak zawsze nie zawodzisz!!!! Kolejny Tom mega dobry!!! Polecam wszystkim!!! Sami ocencie nie patrzcie na opinie innych taka moja dobra rada :) :) :)