„Anihilacja”, choć nic na to nie wskazywało, okazała się jednym z najlepszych Marvelowskich eventów. Historia, której publikacja na naszym rynku zajęła rok, była prawdziwym powiewem świeżości, jeśli chodzi o podobne komiksy superohaterskie. Jej twórcy zrezygnowali z obecności największych gwiazd ze swojej stajni, głównymi bohaterami uczynili postacie drugoplanowe i takie, które dotychczas przewijały się przede wszystkim w tle, historię natomiast zbudowali na podobnych zasadach, co „Gwiezdne Wojny”, z tym, że w poważniejszy sposób. W konsekwencji powstał twór naprawdę udany, mający rewelacyjne momenty (miniseria „Drax Niszczyciel”) i wciągający. Teraz nadszedł czas ciągu dalszego i muszę przyznać, że „Anihilacja: Podbój” to komiks równie dobry, co jego poprzednik.

trzyma poziom poprzedniej trylogii.

Kolejna odsłona gwiezdnego eventu - Anihilacja. Album jest nierówny. Z jednej strony, bardzo dobra historia opowiadająca o początkach formacji (jeszcze nie nazwanej) Strażnicy Galaktyki. Kolejny raz z zaciekawieniem wyłapywałem różnice w postaciach znanych z MCU a występujących na kartach tego komiksu. Część dotycząca Star Lorda cechuje się również fajną, oryginalną kreską. Druga część albumu jest zdecydowanie słabsza, historia Quasar jest nasycona schematami, słabymi dialogami i superhero w tym negatywnym wydaniu. Mimo to czekam na kolejną odsłonę Anihilacji.

Strażacy są tak dobrzy, że nadrabiają za resztę. Quasar jest nijaka, rezmemłana i naciągana jak guma w gaciach. Mam wrażenie, że biedaczka wstała w niedzielny poranek i nie bardzo ma pojęcie, co też będzie musiała robić, waha się, czy iść do kościoła, może zrobi frytki na obiad i jakąś surówkę na szybko, potem dożre chlebem i wypije ekologiczne białe wino z krzaczorów uprawianych przez zdradzieckich rolników z rodu Fiero... Na deser może kisiel, a po wszystkim "przeleci" smoka... a może przeleci się na nim...? Sam już nie wiem. Lesbijski związek dwóch bohaterek jest tak idiotyczny, że wszystkie szanujące się lesbijki poczułyby się urażone, że upycha się je w takie kalki! Słaaaabe to w cholerę! Ale Star Lord nadrabia za resztę i "Strażacy z Galaktyki" nie jedzą frytek, nie zastanawiają się nad rolą miłości i jej wpływem na dochód narodowy brutto, ani nad kształtem dorożkarstwa XIX wiecznego Nowego Jorku... Szop też DAJE radę. Bawiłem się świetnie.