Pierwszy tom „Anihilacji” okazał się jednym z najlepszych eventów Marvela, jakie ukazały się na polskim rynku w ostatnim czasie. Duża w tym zasługa czterech zeszytów wprowadzenia, które okazały się być dalekie od typowych opowieści superhero z tego wydawnictwa. Nie było w nich bowiem znanych herosów, olbrzymiego zagrożenia ani nadmiaru akcji, czytelnicy otrzymali natomiast żarty z takich właśnie opowieści, pyskatą nastolatkę i niemalże obyczajową historię z kosmicznymi psychopatami, którzy rozbili się na Ziemi. W drugim tomie takich spokojniejszych treści nie ma, Anihilacja się zaczęła, siły wroga posuwają się coraz dalej, a zagrożenie narasta. Ale to wciąż znakomita opowieść, którą powinien przeczytać każdy fan Marvela, oferująca nieco odmienne spojrzenie na komiksowe eventy.

Cały ten kosmos Marvela to jedno wielkie nieporozumienie. Glupkowate, patetyczne.

Anihilacja trwa i wciąga kolejnych kosmicznych herosów w wir wydarzeń. Historia Surfera i heroldów Galactusa to w mojej ocenie najmocniejsza część tego tomu. Mam słabość do tego bohatera. Super-Skrull fabularnie jest niezły ale rysunki strasznie odstraszające...Ronan w tym cyklu wypada najsłabiej. Dalej nie podoba mi się rój i główny oprawca ale historia intryguje i wciąga. Bardzo fajne są dodatki w postaci bazy danych korpusu Nova. Mnie ten kosmos dalej się podoba.

Anihilacja tom 2 wciągnęła mnie bez reszty. Naprawdę epicki event. Było by pięć gwiazdek gdyby nie rysunki w historii o super-skrullu.