Bardzo dobry scenariusz. Ciekawy pomysł, niezwykle konsekwentnie i umiejętnie rozwijana intryga. Świetnie wykreowane postacie: charakterystyczne, z rozbudowanym rysem charakterologicznym; zwyczajni ludzie pokazani w trudnych sytuacjach w sposób przekonujący i wiarygodny. Bardzo dobrze narysowane, z wyczuciem kadrowania i perspektywy, dobrze oddana mimika i emocje bohaterów. Świetne kolorowanie. A jednak nie 5 gwiazdek? Moim zdaniem bowiem do przedstawionej tu tematyki styl graficzny Gabriela Rodriguez'a nie pasuje, jest zbyt bajkowy, zbyt ugrzeczniony (mimo, że w książce jest wiele scen przemocy i krew leje się często). Przez to historia traci swój mroczny klimat. Jawi mi się jak bardzo dobra powieść/dramat obyczajowy, nie zaś thriller czy horror (może ja zbyt nastawiłem się na taką konwencję). Troszkę tu dla mnie za mało, jak na razie (to w Polsce dopiero pierwsza część tej historii), elementów grozy i horroru, tych z gatunku nadprzyrodzonych (bo grozy "czysto ludzkiej" tu nie brak).
Historia jest w każdym razie intrygująca i wciągająca. Czekam na ciąg dalszy i rozwój wypadków w kierunku horroru. Oby!!!

Pierwszy tom ma nas głównie wprowadzić w klimat i zaznajomić z postaciami, ale na brak napięcia i akcji nie można narzekać. Kreska Rodrigueza wogóle mi nie przeszkadzała. Jej "kreskówkowość" w połączeniu z przygaszoną kolorystyką i mrocznym klimatem daje unikalny, niepokojący efekt mieszanki humoru i strachu. Ciężko to wytłumaczyć, trzeba po prostu sięgnąć po pierwszy tom i przekonać się na własnej skórze. Mnie ten komiks wciągnął jak bagno i nie mogę się już doczekać drugiej części. Polecam.

Jest nieźle, a może być jeszcze lepiej. Czekam więc na kolejny tom...

Bardzo lubię prozę Joe'ego Hilla, po jego komiks sięgnęłam więc bez szczególnych obaw o to, czy aby na pewno mi się spodoba. Nie zawiodłam się: scenariusz trzyma w napięciu do samego końca, a do tego wszystkie elementy, za jakie Hilla można lubić (dziwne dzieci, analiza sytuacji rodzinnej, groza raczej w domyśle niż otwarcie), są na miejscu. Rysunki za to są, moim zdaniem, trochę zanadto kreskówkowe: nie trzeba by w ogóle czytać komiksu, żeby wiedzieć, kto jest OK, a kto jest zły, bo Rodriguez zadbał o to, żeby wszystko było wypisane na twarzach, co trochę psuje efekt. Ale ogólnie rzecz biorąc - dobra rzecz, na pewno kupię tom II i dalsze.

Pan Hill to syn własnego TATY - dziedzictwo biologiczne i przekonujące. Przekonujące??? Tak, czego dowodem jest powyższa seria. W "Locke and key" historia pobrzmiewa mi najlepszymi, najoryginalszymi i najbardziej upiornymi rozwiązaniami Pana Kinga!!!
Joe jest znakomity, zasługuje, by żyć we własnym blasku, nie musząc żyć w cieniu supernowej ojca. Cyklem tym udowadnia autonomiczność. Sprawna historia, pędząca jak ze wzgórza(hill). Miałem ten komfort, że pierwsze 5 tomów (został do wydania finałowy) mogłem ogarnąć jeden po drugim-to była wciągająca lektura, porywająca i niebanalna. Polecam bez wahania!!!

Gdyby pewien znawca komiksow na YoTube, ktory prowadzi kanal ''szafa..'' cos tam ;) niepolecal Locke & Key to nigdy bym po to zapewne niesiegnal poniewaz gosciu uswiadomil mi przy okazji ze jest to dzielo syna Bardzo znanego Kinga :) co mi sie w sumie bardzo podoba ze ukrywa sie TEN Joe Hill pod takim pseudonimem nieprubujac wybic sie dzieki ojcu...co ciekawe robi to rownie swietnie jak on :) jestem pelen podziwu dla takich ludzi! Jest to rowniez dzielo rysownika bo Komiks ten jest bardzo ladnie narysowany, wyraziscie! Piekna praca pod kazdym wzgledem! To trzeba miec, szczerze polecam :) a zakupy w sklepie Gildia to sama przyjemnosc.

Już na pierwszych stronach albumu Locke & Key #1 uderza w nas bezpardonowość scenariusza i gigantyczna dawka brutalności. Poznajemy pewną rodzinę Locke (ojca, matkę, dwóch synów i córkę), których dotknęła ogromna tragedia. Zabójstwo Rendella (ojciec) dokonane przez dwójkę młodych ludzi, staje się początkiem całego pasma mrocznych wydarzeń. Po pogrzebie rodzina jedzie to Lovecraft w stanie Massachusetts, aby zatrzymać się domu Keyhouse. Miejscu, które ma im pozwolić, chociaż na chwilę zapomnieć o niedawnej tragedii. Niestety trauma tych wydarzeń pozostanie z nimi na bardzo długo. Ponadto los przewiduje dla członków tej rodziny kolejną dawkę skrajnych emocji. Miejsce to skrywa bowiem wiele swoich sekretów, których lepiej jest nie odkrywać. Rodzaj treści, jaki można znaleźć we wnętrzu recenzowanego albumu, doskonale determinuje jego podtytuł „Witamy w Lovecraft”. Jeśli więc ktoś lubi horrory z dużą dawką paranormalnej treści, gdzie mrok i suspens wylewa się z każdej strony, to będzie komiksem zachwycony. Ponadto Joe Hill dba o to, aby nikt nie mógł tutaj narzekać na nudę. Zaprezentowana przez niego na początku historii krwawa akcja rozlewa się po całym scenariuszu i trzyma w napięciu do ostatniej strony. Autor doskonale wie jednak, że nie można w niektórych kwestiach przesadzać. Sugestywną brutalność (kierowaną tylko i wyłącznie do mniej wrażliwych odbiorców), przerywa więc on przemyślanymi krótkimi retrospekcjami. Pozwalają one odpowiednio złagodzić klimat, przygotować nas na kolejną dawkę mroku i dodatkowo odsłaniają pewne zawiłości fabularne. Niezłym pomysłem ze strony twórcy było również ukazanie fabuły głównie z perspektywy dzieci (w różnym wieku). Każde z nich inaczej postrzega to, co się wydarzyło i miało to na nich zupełnie odmienny wpływ. Całość jest niezwykle klimatyczna i naprawdę trudno jest się od historii oderwać.

Komiks znakomity - łączy elementy horrory i fantastyki z przygodą i dramatem rodzinnym. Pełno tu sekretów, tajemnic z przeszłości, postaci z krwi i kości. Fabuła jest tak skonstruowana, że właściwie od pierwszej strony czytelnik wsiąka w ten świat i chce poznać odpowiedzi na pytania, które się pojawiają w trakcie lektury. Świetne jest też to jak wszystko trzyma się tu kupy, watki się łączą i każdy ma swoje logiczne zakończenie. Rysunki dość niecodzienne - przykładowe plansze dobrze to oddają. Osobiście wolę inną kreskę, ale akurat do takiej opowieści z elementami horrory i baśni - ilustracje Rodrigueza pasują jak ulał. Gorąco polecam całą serię.