Miał wyjść w sierpniu, wyjdzie w listopadzie, ale lepiej późno nie wcale.

Ocenę tej części "Locke & Key" pozwolę sobie podzielić na dwie części, chociaż komiks funkcjonuje jako całość: połączenie scenariusza i obrazu. Scenariusz: perfecto! Zachowuje cały czas mroczny i tajemniczy klimat. Chylę czoło przed fantazją scenarzysty!
Co do obrazu: tu mam zastrzeżenia. Już recenzując pierwszą odsłonę tej historii napisałem, że styl graficzny Gabriela Rodgiguez'a w moim odczuciu nie koresponduje dobrze z klimatem opowieści Hilla, bo osłabia jej niepokojący wydźwięk. W czwartej części jest jeszcze gorzej. Tutaj wiele plansz ma bardzo uproszczoną kreskę i jest zubożona jeśli idzie o szczegóły. Wygląda momentami jak z kreskówek dla 5-latków, a historia, która się toczy w tym komiksie raczej dla tej grupy wiekowej przeznaczona nie jest. Sprawia wrażenie, jakby Rodriguez nie starał się, a jedynie "odwalał" robotę. Szkoda, bo fabuła Hilla zasługuje na naprawdę ciekawszą oprawę. Mam nadzieję, że to chwilowy okres graficznego "załamania" i wszystko powróci przynajmniej na stare tory. Mimo tego czekam z niecierpliwością na kolejne odsłony tej arcyciekawej historii.

Komiks znakomity - łączy elementy horrory i fantastyki z przygodą i dramatem rodzinnym. Pełno tu sekretów, tajemnic z przeszłości, postaci z krwi i kości. Fabuła jest tak skonstruowana, że właściwie od pierwszej strony czytelnik wsiąka w ten świat i chce poznać odpowiedzi na pytania, które się pojawiają w trakcie lektury. Świetne jest też to jak wszystko trzyma się tu kupy, watki się łączą i każdy ma swoje logiczne zakończenie. Rysunki dość niecodzienne - przykładowe plansze dobrze to oddają. Osobiście wolę inną kreskę, ale akurat do takiej opowieści z elementami horrory i baśni - ilustracje Rodrigueza pasują jak ulał. Gorąco polecam całą serię, nie oceniam osobno każdego tomu bo wszystkie są na tak samo wysokim poziomie.

Trzecia część cyklu dużą uwagę poświęcała na psychologiczne ukazanie piętrzących się problemów bohaterów. Tym razem scenarzysta Joe Hill postanawia bardziej podkręcić tempo fabuły i wrzuca on kolejny bieg, tak aby zaserwowana tutaj akcja nie pozwoliła nikomu nawet na ułamek sekundy nudy. Jak sam podtytuł komiksu wskazuje, w historii pojawiają się nowe klucze, a wraz z nimi nowe moce. Wszystko to prowadzi bohaterów w stronę kolejnych szalonych niebezpieczeństw, z którymi będą musieli oni sobie jakoś radzić. Wartka strona scenariusza to również kolejne odsłanianie przed czytelnikiem piętrzących się tutaj tajemnic. Hill nie robi tego jednak zbyt pospiesznie, cały czas utrzymując odbiorcę w niepewności, kierując go w stronę naprawdę „mocnego” finału tomu. Duża dawka akcji niesie ze sobą jednak pewne problemy, o których należy wspomnieć. Nowe klucze, a co za tym idzie, kolejne wydarzenia wprowadzane są troszeczkę za szybko (przynajmniej jak na mój gust). Pojawiają się tutaj momenty, w których historia prosiłaby się o zwolnienie tempa i poświęcenie trochę więcej miejsca danemu zdarzeniu. Jest to pewna wada, ale na pewno nie wpływa ona znacząco na końcową ocenę dzieła. Jeśli wspominamy już bohaterów, to warto nadmienić, że twórca kolejny raz ciekawie (momentami jednak troszkę za mało obszernie) rozwija wykreowane przez siebie postacie. Zdobywane przez nich moce równoważne są z szeregiem skrajnych emocji, które wpływają na ich zachowanie/umysł i które potrafią być dosyć sugestywne dla czytelnika. Pewnym niepotrzebnym (ocena mocno subiektywna) i przeciętnym elementem scenariusza są „społeczne” problemy zarysowywane przez scenarzystę. Przedstawienie problemu postrzegania czarnego społeczeństwa przez białych jest strasznie banalne. Całość tego wątku prowadzi do jednej konkluzji, że biały człowiek z natury jest zły.