Jedyny minus jest taki, że dość długo trzeba czekać na kolejne części.

Rezydencja Keyhouse wraz ze swoimi mieszkańcami zaczyna pogrążać się w coraz większej ciemności. Wszechobecny mrok skrywa wiele przerażających sekretów, które nigdy nie powinny zostać odsłonięte. Rodzina Locke’ów zdaje sobie jednak sprawę z tego, że tylko prawda ich wyzwoli. Muszą więc oni toczyć desperacką walkę o życie w świecie, w którym noc jest śmiertelnym wrogiem, a koszmary stają się rzeczywistością. W wyniku kolejnych zaprezentowanych tutaj wydarzeń czytelnik ma okazję również poznać dwa nowe „klucze”. Szczególnie istotny jest jeden z nich (znajdujący się na okładce komiksu). Klucz, którego każdy chce posiadać, gdyż pozwala on poznać wiele ukrywanych sekretów. Zasadniczo na temat Locke & Key #3: Korona Cieni można byłoby napisać: jeszcze więcej mroku, jeszcze więcej tajemnic, jeszcze więcej niesamowitego klimatu. Byłoby to jednak mocno nieuczciwe w stosunku do autora scenariusza, który kolejny raz udowadnia tutaj, że potrafi pisać wciągające historie równie dobre, jak jego znany ojciec. Joe Hill skupia się mocno na wewnętrznych rozterkach różnych członków rodziny. Stawia ich również w wielu niebezpiecznych i przerażających sytuacjach, które mają podnieść tętno czytelnika. W świetnym stylu wykorzystuje on tutaj fantastykę i elementy nadprzyrodzone do opisywania ludzkich tragedii. Do pokazania różnych oblicz żałoby po utracie bliskich i wewnętrznej walki z własnymi demonami/słabościami. Scenariusz pod wierzchnią warstwą horroru i fantastyki skrywa więc swoje mocno skomplikowane i zachwycające oblicze. Dba on przy tym, aby historia była doskonale wywarzona i każdy jej element perfekcyjnie do siebie pasował. Dotyczy to oczywiście również oprawy rysunkowej. Prace Gabriela Rodrigueza utwierdzają odbiorcę dzieła w przekonaniu, że jest on wybitnym specjalistą w odpowiednim kadrowaniu, tak aby wydobyć z danej sceny wszystkie możliwe emocje i nadać jej zapadający w pamięć klimat. Niezależnie od tego, czy obserwujemy bardziej dynamiczne momenty, czy statyczne sceny, można być pewnym, że są one dopracowane w każdym detalu.

Komiks znakomity - łączy elementy horrory i fantastyki z przygodą i dramatem rodzinnym. Pełno tu sekretów, tajemnic z przeszłości, postaci z krwi i kości. Fabuła jest tak skonstruowana, że właściwie od pierwszej strony czytelnik wsiąka w ten świat i chce poznać odpowiedzi na pytania, które się pojawiają w trakcie lektury. Świetne jest też to jak wszystko trzyma się tu kupy, watki się łączą i każdy ma swoje logiczne zakończenie. Rysunki dość niecodzienne - przykładowe plansze dobrze to oddają. Osobiście wolę inną kreskę, ale akurat do takiej opowieści z elementami horrory i baśni - ilustracje Rodrigueza pasują jak ulał. Gorąco polecam całą serię, nie oceniam osobno każdego tomu bo wszystkie są na tak samo wysokim poziomie.