Po bardzo dobrej części pierwszej druga narobiła mi ogromnego smaku na kolejne. Rozwój akcji i klimatu poszły w kierunku, jaki bardzo, ale to bardzo mi odpowiada. Zrobiło się znacznie mroczniej, pojawiło się zdecydowanie więcej "nadprzyrodzonej grozy", o którą tak dopraszałem się po lekturze poprzedniej odsłony. Fabuła niezwykle wciągająca, nieliniowa, liczne retrospekcje, mnożące się powiązania między postaciami - czynią historię coraz bardziej urozmaiconą i interesującą. Świetnie zbudowane napięcie, wyraziści bohaterowie. Cudeńko! Strona graficzna wciąż mnie nie przekonała (nadal uważam, że styl Gabriela Rodriguez'a - chociaż Jego kreska jest świetna - nie do końca pasuje do klimatu tej akurat opowieści - ale to moje subiektywne odczucie) - ja widziałbym tu, zwłaszcza wobec rozwoju fabuły w coraz mroczniejszym i tajemniczym kierunku, rysunki z ostrzejszą kreską i bardziej stonowanymi barwami (może nawet z uboższą paletą barw) - jednak to tylko moje osobiste fantazje. Scenariusz i fabularne pomysły Joe Hill'a sprawiły, iż przy lekturze grafika nie przeszkadzała mi w odbiorze całości. Cieszy mnie niezmiernie zapowiedź ukazania się w niedługim czasie kolejnych odsłon tej historii. Warta jest poznania!

Po przeczytaniu pierwszej części chcę więcej! Genialny pomysł i wykonanie, ale muszę się dowiedzieć co jest w tej części stąd moje pytanie - kiedy będzie dostępny? :) Poza tym GILDIA 10/10 za sklep i pakowanie ;)

Intensywne, zaskakujące i mocno szalone wydarzenia przedstawione w tomie pierwszym były jedynie preludium większej i bardziej skomplikowanej historii. W Locke & Key #2 Joe Hill ma bowiem okazję w pełni zaprezentować czytelnikowi swoją niezwykłą pomysłowość. Autor płynnie i co najważniejsze urzekająco kreśli tutaj dalsze losy tytułowej rodziny, które mocno angażują odbiorcę i zapewniają mu masę niezapomnianych wrażeń. Scenarzysta w odpowiednim rytmie prowadzi fabułę, tak aby należycie wybrzmiały w niej zarówno elementy fantastyczne, jak i dawka mocniejszego horroru. Brutalna napaść i śmierć ojca/męża staje się dla Locke’ów jedynie początkiem większej rozwijającej się traumy. Każdy z nich ukrywa buzujące w nim emocje i stara się radzić sobie z nimi na własny sposób. Jest to tylko jeden z dostępnych tutaj wątków, które kontynuują napoczętą fabułę i zagłębiają się w jej nowe obszary, tak aby jeszcze bardziej urozmaicić i rozwinąć historię. Ważną rolę odgrywa tutaj między innymi mały Bode, który odnajduje pewien klucz o niezwykłych możliwościach. Przedmiot ten może posłużyć zarówno do pozyskiwania nowych umiejętności, jak i przezwyciężenia drzemiącego w ludziach strachu. Jego moc może mieć jednak również bardzo destrukcyjne właściwości, szczególnie jeśli wpadnie on w niepowołane ręce. Swoje miejsce w historii ma również Zack Wells. Nowa postać, która dzięki swojej charyzmie szybko nawiązuje bliskie relacje z Tylerem Locke’m. Nie jest to jednak zwykły nastolatek a ktoś, kto skrywa wiele mrocznych i przerażających tajemnic. Z biegiem fabuły jego okrutna natura i snute przez niego plany, zaczynają wychodzić na światło dzienne, serwując odbiorcy komiksu kolejną porcję niezwykłych doznań. Obok niego w tomie drugim pojawia się również szereg innych nowych postaci, które odgrywają w historii różnorakie role (często drugoplanowe). Wiąże się z tym niestety mała wada dzieła. W kilku momentach drugorzędne i nie zawsze dobrze wyeksponowane postacie troszkę za bardzo i niepotrzebnie gmatwają historię. Mocniejsze skupienie się na pojawiających się na łamach komiksu postaciach oraz towarzyszących im różnorakich emocjach, odbija się również trochę na głównej osi historii. Tajemnica kluczy, domu oraz rodu Locke’ów w kilku fragmentach zostaje zepchnięta na dalszy plan. Jest to celowy zabieg twórcy, który wykorzystuje takie momenty do budowania punktów zwrotnych, które mają zaskoczyć czytelnika. Nie zawsze udaje się to perfekcyjnie, ale nie można też temu pomysłowi niczego poważniejszego zarzucić.

Komiks znakomity - łączy elementy horrory i fantastyki z przygodą i dramatem rodzinnym. Pełno tu sekretów, tajemnic z przeszłości, postaci z krwi i kości. Fabuła jest tak skonstruowana, że właściwie od pierwszej strony czytelnik wsiąka w ten świat i chce poznać odpowiedzi na pytania, które się pojawiają w trakcie lektury. Świetne jest też to jak wszystko trzyma się tu kupy, watki się łączą i każdy ma swoje logiczne zakończenie. Rysunki dość niecodzienne - przykładowe plansze dobrze to oddają. Osobiście wolę inną kreskę, ale akurat do takiej opowieści z elementami horrory i baśni - ilustracje Rodrigueza pasują jak ulał. Gorąco polecam całą serię, nie oceniam osobno każdego tomu bo wszystkie są na tak samo wysokim poziomie.