OPIS
Warszawa, rok 1933. Po śmierci męża zubożała Łucja Król przeprowadza się wraz z trzema synami - Klemensem, Zenonem i Romanem do sutereny na Solcu. Tam na świat przychodzi czwarty syn, Stanisław. Wdowa nie ma środków do życia, zmuszona jest zarabiać praniem bielizny. Po jakimś czasie zdobywa zaufanie sąsiada komunisty dr. Wiktora Lewena, który powierza jej sprzątanie swego mieszkania. Policja obiecuje Łucji wynagrodzenie za składanie informacji o Lewenie. Łucja zgadza się, ale uprzedza sąsiada.
Matka Królów zajmuje szczególne miejsce w dorobku reżyserskim Janusza Zaorskiego jako jego najwybitniejsze dzieło, uhonorowane aż 15 różnymi nagrodami, w tym 10 zagranicznymi, m.in. na festiwalach w Berlinie, Francji, Włoszech, Jugosławii. Ekranizacja wydanej w 1957 r., w nakładzie zaledwie 10 tysięcy egzemplarzy, powieści Kazimierza Brandysa, realizowana na przełomie 1981 i 1982 r., w niemal konspiracyjnych warunkach stanu wojennego, czekała aż 5 lat, do 1987 r., na oficjalną premierę. Jednak pomysł nakręcenia tego filmu zrodził się jeszcze na początku lat 70. W 1972 r. Janusz Zaorski miał już gotowy napisany przez siebie scenariusz, ale kolejni szefowie polskiej kinematografii odmawiali mu zgody na rozpoczęcie zdjęć. Dopiero w 1981 r., w okresie "solidarnościowego" przełomu, scenariusz zaakceptowano i w listopadzie tegoż roku rozpoczęto prace.