Może trudno w to uwierzyć, ale to już przedostatni tom „Kulinarnych pojedynków”. Zleciał ten czas, oj zleciał. Nie czuć tego, nie czuć też tego końca w samej serii, ale to już niemal koniec. Fajnie było, fajnie też jest i pewnie fajnie będzie w ostatnim tomiku. A póki co powiem, że smaczny był ten trzydziesty piąty gryz.

Kulinarny konkurs The Blue trwa w najlepsze i każdy z uczestników stara się pokazać swój geniusz. Finał tych zmagań może być naprawdę niezwykły. Na pewno może on mocno wpłynąć na życie Eriny, która tym razem naprawdę dużo ryzykuje. Zanim jednak czytelnik będzie mógł zobaczyć, jak wszystko się skończy, jego uwagę przykuwają inne pojedynki. Najważniejszym z nich jest walka pomiędzy Soumą a Saibą. Obaj są gotowi wspiąć się na wyżyny swoich możliwości, aby tylko dostać się do finału i ostatecznie udowodnić, który z nich jest lepszy. Dla fana cyklu oznacza to, że trzydziesty piąty tom wypełniony jest po brzegi kulinarną widowiskowością, zaciekłymi rywalizacjami, zwrotami akcji i przyjemnym w odbiorze humorem - czyli wszystkim tym z czego słynie tytuł. Obok tych dosyć standardowych elementów autor w naprawdę niezłej formie ukazuje tutaj również rozwój wykreowanych przez siebie bohaterów. Yukihira dojrzał nie tylko jako kucharz, ale przede wszystkim osoba, na której inni mogą polegać. Jeszcze bardziej widowiskowa ewolucja/przemiana dotyczy Eriny, która nie jest już tą samą zamkniętą w sobie i mocno zadufaną posiadaczką „boskiego podniebienia”. Doskonale wie, że może ona liczyć na przyjaciół i sama jest gotowa pomagać innym. Całość trzydziestego piątego tomiku czyta się więc niebywale szybko i z dużą dozą przyjemności malującą się na twarzy.