„Starszy pan i kot” to jedna z tych mang, na które po prostu z niecierpliwością się czeka. I równie niecierpliwie pochłania się kolejne tomiki. Ważniejsze jednak, że pochłania się je z emocjami, których jest tu multum. I przy których prosta przecież treść staje się jak największym atutem cyklu.

Jak do tej pory seria umiejętnie łączyła emocje z humorem, dodatkowo nieustannie przeplatając w głównych rolach koty i ludzi. Tomik piąty serii zaburza jednak tę proporcję, oferując czytelnikowi większą dawkę dramaturgii i wysuwając na pierwszy plan zwierzęcych bohaterów. Cała zwariowano-dramatyczna historia rozpoczyna się w momencie, kiedy Fukumaru dostrzega w ogrodzie kota, którego poznał podczas swojego pobytu w sklepie zoologicznym. Zwierzę jest ranne i mocno przestraszone i szybko ucieka. W takiej sytuacji puchatej kuleczce nie pozostaje nic innego jak tylko wybrać się w nieznane na ratunek dawnego towarzysza. Kot, który nigdy nie opuszczał domu, nie posiada nadmiernie rozwiniętego zmysłu terenu, szybko się więc gubi. Wałęsa się on po nieznanych sobie terenach czując coraz większy strach przed nadchodzącą nocą. Skrajne emocje towarzyszą również jego właścicielowi, który w towarzystwie przyjaciół poszukuje swojego zaginionego pupila. Autorka serwuje więc tutaj czytelnikom odrobinę „akcji”, która znacząco urozmaica serię. Troszkę zawiedzeni mogą się jedynie poczuć fani komediowej strony mangi. Humoru jest tu zdecydowanie mniej niż w poprzednich odsłonach, ale jeśli się już pojawia, to jest nadal zachwycający.