Ze wszystkim wrześniowych nowości to właśnie na „Starszy pan i kot” najbardziej ostrzyłem sobie nomen omen pazury. Komedia, z emocjonalnym zacięciem, urocza szata graficzna, do tego sama tematyka – jestem fanem „Garfielda”, lata temu zaczytywałem się mangą „Cześć, Michael!”, uwielbiam też „Chi's Sweet Home” (niech ktoś to wyda po polsku!), a i nie stronię od opowieści typu „Kasia i kot”. Jak tu nie dać się skusić? Więc skusiłem się i śmiało mogę powiedzieć, że było warto i to jeszcze jak!

,,Starszy Pan i Kot’’ to pełna ciepła historia, pokazująca jak ważne jest by dzielić z kimś życie i udowadniająca, że niekoniecznie musi być to drugi człowiek. Manga Umi Sakurai pokazuje nie tylko, że zwierzęta również mają uczucia, ale także, że potrafią one być wiernymi towarzyszami naszych codziennych trosk. I choć bywa, że interpretują one ludzkie zachowania i świat w nieco pokręcony sposób, co czasami prowadzi do równie śmiesznych, co absurdalnych sytuacji, to jednak nie zmienia to faktu, że one również czerpią radość z tego, że mogą być częścią naszego życia. Jakkolwiek dziwne by ono nie było. Jestem pewna, że każdy kto sięgnie po ten tytuł będzie go czytał ze szczerym uśmiechem na twarzy i nie raz wzruszy go siła więzi jaka zrodziła się między niecodzienną dwójką głównych bohaterów. Co tu dużo mówić, ta manga to balsam na serce – nie mogę się już doczekać kolejnego tomu! Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

Fabuła mangi rozpoczyna się od poznania pewnego kota, który od dłuższego czasu przebywa w sklepie zoologicznym. Zwierzę ze względu na swój specyficzny wygląd nie może znaleźć nowego domu i kochającego go właściciela. Jego kocie niezbyt przyjemne życie zmienia się jednak wtedy kiedy w sklepie pojawia się pan Kanda. Wdowiec „zauroczony” wspomnianym kotem decyduje się na jego zakup. Od tego momentu tytuł staje się uroczym i spokojnym obrazem codzienności tej dwójki. Czytelnik ma okazję na kolejnych stronach mangi obserwować rodzącą się pomiędzy nimi silną więź. Starszy Pan i kot zdecydowanie nie jest tytułem, po który powinno się sięgnąć, pragnąc wciągającej i rozbudowanej historii. Autor dzieła od samego początku stawia tu na dużą prostotę. Mangę można zaliczyć do grona łatwych i przyjemnych dzieł, które mają zapewnić odbiorcy krótką chwilę przyjemnej rozrywki i nic ponadto. Krótkie (najczęściej czterostronicowe rozdziały) nie są ze sobą mocno narracyjnie powiązane. Przedstawiają one epizody z życia kota i jego pana, którzy muszą do siebie przywyknąć i na nowo nauczyć się zarówno bliskości, jak i miłości. Kolejne rozdziały to mieszanka sentymentalności i humoru. Dowiadujemy się tutaj między innymi kilka szczegółów o bohaterze, widzimy krótkie retrospekcje jego samotnego życia po śmierci żony. Całość tej treści doskonale kontrastowana jest przez żartobliwe wstawki związane z posiadaniem kota. Fukumaru (kot) musi przywyknąć do nowego miejsca, co wiąże się z szeregiem spraw, które doskonale znają posiadacze puchatych towarzyszy. Począwszy od korzystania z kuwety, przez wspólne spanie, drapanie przedmiotów kończąc na pysznym jedzonku. Fabularnie jest bardzo prosto, ale również dość angażująco. Całość czyta się z niekłamaną przyjemnością, która objawia się mimowolnie na naszej twarzy.