Ok w tym tomie główny specyficzny zabieg stylistyczny - sposób prezentacji głównego bohatera i jego rodziny - naprawdę doskonale zagrał, kliknął i przydzwonił. Jest tu pełne wykorzystanie medium jakim jest komiks do ukazania emocji, myśli, całej palety uczuć, bez uciekania się tylko do samych opisów i monologów wewnętrznych. Nie mogę się doczekać ciągu dalszego i zakończenia, żeby móc przeczytać całość jeszcze raz jednym ciągiem.

W końcu w życiu Punpuna nadeszły dobre chwile z momentami smutku a nie na odwrót. Widać po nim, że nadal jest więźniem własnej przeszłości, ale powoli zaczyna się dostosowywać do społeczeństwa - ale czy to dobrze? Ponownie w czwartym tomie znaleźliśmy pełno refleksji na temat życia i społeczeństwa. Jakim dorosłym stanie się nasz bohaterem, a jakim my sami.