Część siedemnasta zaczyna się od naprawdę wyrazistego wstępu, w którym to przywódca akademii, jak i całego Magnostadt, wyjaśnia uczniom swoją wizję świata. Podział ludzi na tych władających magią i całą nieistotną resztę, dosyć mocno przypomina pewne epizody z historii realnej ludzkości (do której zresztą autorka dosyć często tutaj sięga). Fanatyczny „przywódca” pragnący szczęścia podanych (oczywiście kosztem innych), który swoją charyzmą dominuje nad innymi i jest zdolny do przekonania lub narzucenia im swoich racji. Pojawiające się tutaj retrospekcje dają pewny obraz przeszłości jednego z królestw, w którym obdarzeni magicznymi zdolnościami ludzie, byli niecnie wykorzystywani. Automatycznie pojawia się tutaj pytanie: czy może być to usprawiedliwieniem obecnych działań? Zdania podopiecznych akademii są częściowo podzielone (chociaż większość staje po stronie dyrektora). Tylko Aladyn i Titus dostrzegają w tym mroczne spaczenie, które może doprowadzić cały świat na krawędź zagłady. Ich obawy potwierdzają badania prowadzone w placówce nad mrocznymi rukami, których potężnej mocy nie da się do końca okiełznać. Jakby tego wszystkiego było mało Cesarstwo Rehmu, widząc rosnącą potęgę Magnostadt i nie mogąc przekonać ich do „współpracy”, wypowiada im wojnę. Szykuje się naprawdę krwawy konflikt (którego tak mocno obawiał się Magi), w którym żadna ze stron nie będzie chciała stać się przegranym. W części tej Ohtaka postawiła najmocniejszy nacisk na słowo „pisane”, dostarczając odbiorcy tomik z naprawdę pokaźną ilością tekstu. Typowej „akcji” nie ma tutaj w ogóle (tak samo, jak typowego dla serii humoru), całość skupia się na odrywaniu pewnych tajemnic i prezentacji świata, w którym walka o władze zaczyna nabierać mocniej wyrazistości. Typowa „cisza przed burzą”, która następuje trzech kolejnych recenzowanych tomach.

Świat ,,Magi: The Labyrinth of Magic” nieustannie się powiększa, teraz gdy bohaterowie rozdzielili się i wyruszyli realizować własne cele. Czytelników czekają nowe lądy, kultury i rzecz jasna przygody, jedna z ciekawszych zaś rozegra się w Akademii Magnostadt, gdzie Aladyn kontynuuje swą naukę magii. Piętnasty tom serii przynosi kolejną porcję przygód – między innymi będziemy świadkami pierwszej walki Alibaby na arenie, potowarzyszymy Morgianie w jej wyprawie ku Mrocznemu Kontynentowi, ten tom przyniesie też sporo zmian jeżeli chodzi o rozkład sił na świecie. Jednak najciekawsza część przygody w pełni rozwija się dopiero w kolejnych dwóch tomach serii – mówię tu o dalszej nauce Aladyna w Akademii Magnostadt. Poznajemy tutaj nie tylko kolejne ważne postacie, jak chociażby dwójkę nowych przyjaciół Aladyna, będących również uczniami akademii – Titusa (wysłanego do Magnostadtu przez magi Rehmu – Szeherezadę) oraz Sphintusa, ale także odkrywamy mroczny sekret kryjący się za potęgą i dobrobytem kraju rządzonego przez magów. Po raz kolejny do głosu dochodzi również mroczniejsza i bardziej prymitywna strona ludzkiej natury. Dla Aladyna odkryte w Magnostadt informacje będą stanowiły niezwykle trudną próbę i zmuszą go do przemyślenia celów i ideałów którymi kieruje się w życiu. Jak więc widzicie, po raz kolejny dzieje się naprawdę dużo i akcja nie zwalnia ani na chwilę. Autorka po raz kolejny miesza ze sobą lekką, pełną gagów historię, z szokującymi wydarzeniami, zmuszając nie raz czytelnika do głębszego zastanowienia się nad pewnymi sprawami, pokazując jak cienka potrafi być granica między dobrem, a złem. W tych tomach nie brakuje też polityki, na szczęście, mimo iż stanowi ona ważny element fabuły, nie przytłacza ona czytelnika. Epizod z nauką Aladyna w Akademii Magnostadt okazał się niezwykle zaskakujący, serwując mi to za co niezwykle lubię tą serię – czyli mroczniejszą stronę ,,Magi”, a także niezwykłą przewrotność z jaką prowadzona jest historia, dzięki której bohaterowie, których mieliśmy za złych okazują się nie być tak jednoznaczni, a niekiedy wręcz wychodzi na jaw, że kierują się bardziej szlachetnymi pobudkami niż Ci ,,dobrzy”. Owa niejednoznaczność w podziale na dobro i zło oraz to jak bardzo zmienia się postrzeganie świata i postaci przez czytelnika w trakcie lektury kolejnych tomów sprawia, że nie tylko seria niesamowicie wciąga, ale także wyróżnia się wśród innych tego typu pozycji, a te tomy stanowią świetny przykład tego, za co tak sobie cenie ową orientalną przygodę. Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.