Przyznam szczerze, że fragmentami można się zgubić w tej mandze. Mamy tutaj wizje, sny, rzeczywistość. To wszystko jest czasami jakby bez ładu i składu narysowane i wrzucone w historię. Po dłuższym ogarnięciu całości, można się oczywiście połapać o co chodzi, ale tak na pierwszy rzut oka, to niekoniecznie.  Jeżeli lubicie romanse (te legalne i nielegalne), szczęk mieczy i uderzenia zbroi, a przede wszystkim całą masę intryg i spisków to „Requiem Króla Róż” jest zdecydowanie manga dla Was. Dawno nie czytałam, tak dobrej mangi, gdzie mamy od groma machinacji i tajemnic, a całość łączy się w coś spójnego, bez pomijania niewygodnych wątków. Co więcej, sama postać trzeciego księcia Yorka – Ryszarda i to, iż jest on hermafrodytą wydaje się być ciekawym zalążkiem czegoś, co może okazać się wielką „bombą”, która wybuchnie, niszcząc wszystko dookoła. Jeżeli lubicie Szekspira, albo nawet jeżeli go nie lubicie to i tak polecam Wam tę historię, bo świetnie spędza się przy niej czas.

Tytuł obfituje w liczne wątki mocno odbiegające od prawdziwej historii czy twórczości Szekspira. Zresztą opis na tylnej obwolucie jasno daje do zrozumienia, że jest to mangowa porcja „mrocznej fantastyki”. Nie jest to więc dzieło dla ortodoksyjnych miłośników angielskiego poety (zresztą nie sądzę, aby oni interesowali się w ogóle mangą). Dość ostrożnie do tytułu muszą również podchodzić miłośnicy wartkiego fantasy. Autorka co prawda dobrze oddaje klimat tego gatunku, o wiele bardziej jednak skupiając się na postaciach i zachodzących pomiędzy nimi relacjach. Miłość, nienawiść, pożądanie, smutek, brak akceptacji, niemożność odnalezienia prawdziwego siebie. Tego rodzaju tematyka jest tutaj dość powszechna i napędzająca treści kolejnych części. Pod względem tematyki nie jest źle, jednak nie każdemu ona przypadnie do gustu.